Η τακτική κατανάλωση σαρδέλας μπορεί να αποτρέψει τον διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μελέτη

Home ΥΓΕΙΑ Η τακτική κατανάλωση σαρδέλας μπορεί να αποτρέψει τον διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μελέτη
sardeles

Τα οφέλη της σαρδέλας και γενικά των λιπαρών ψαριών για την υγεία είναι ευρέως γνωστά. Τα υψηλά επίπεδα ακόρεστων λιπαρών τους βοηθούν στη ρύθμιση των επιπέδων χοληστερόλης και στην πρόληψη της εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Ωστόσο, τα οφέλη τους δεν τελειώνουν εκεί, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Greek Food News.

Μια μελέτη με επικεφαλής την Diana Diaz Rizzolo, λέκτορα και ερευνήτρια της Σχολής Επιστημών Υγείας του Universitat Oberta de Catalunya (UOC) και του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Ερευνών August Pi i Sunyer (IDIBAPS), ανακάλυψε ότι η τακτική κατανάλωση σαρδέλας συμβάλλει στην πρόληψη της εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Συγκεκριμένα, η μελέτη υποδεικνύει ότι τα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στις σαρδέλες, όπως η ταυρίνη, τα ωμέγα 3, το ασβέστιο και η βιταμίνη D, έχουν μεγαλύτερη προστατευτική δράση έναντι της νόσου.

Στο ερευνητικό πρόγραμμα συμμετείχαν επίσης ερευνητές από το Ερευνητικό Εργαστήριο Διαβήτη και Παχυσαρκίας και την Ερευνητική Ομάδα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, αμφότερα από το IDIBAPS, το IMIM, το Ερευνητικό Ινστιτούτο Λιπαρών Οξέων (EUA), το Universitat de Barcelona, το CIBERDEM και το Τμήμα Ενδοκρινολογίας και Διατροφής του Hospital Clínic de Barcelona.

Κατανάλωση δύο φορές την εβδομάδα

Η κατανάλωση σαρδέλας δύο φορές την εβδομάδα κατά τη διάρκεια ενός έτους θα μείωνε τον κίνδυνο εμφάνισης T2D σε έναν πληθυσμό με προδιαβήτη. Στην πραγματικότητα, όλοι οι συμμετέχοντες (152 άτομα με γλυκόζη νηστείας μεταξύ 100-124 mg/dL ηλικίας ≥65 ετών) τέθηκαν στο ίδιο διατροφικό πρόγραμμα για την πρόληψη του διαβήτη, ωστόσο οι μισοί πρόσθεσαν επίσης 200 γραμμάρια -περίπου δύο κονσέρβες- σαρδέλας σε ελαιόλαδο στην εβδομαδιαία διατροφή τους.

Το 37% των συμμετεχόντων αντιμετώπιζε υψηλό κίνδυνο να πάσχει από διαβήτη κατά την έναρξη της μελέτης. Μετά από ένα έτος, μόνο το 8% παρέμεινε σε πολύ υψηλό κίνδυνο. Βελτιώσεις παρατηρήθηκαν επίσης και σε άλλες σημαντικές βιοχημικές παραμέτρους, όπως μειωμένος δείκτης αντίστασης στην ινσουλίνη (HOMA-IR), αυξημένη “καλή” χοληστερόλη (HDL), αυξημένες ορμόνες που επιταχύνουν τη διάσπαση της γλυκόζης (αδιπονεκτίνη) και μειωμένα τριγλυκερίδια και αρτηριακή πίεση, μεταξύ άλλων.