Τα άτομα που αρχίζουν να τρώνε πριν από τις 8:30 π.μ. είχαν χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και λιγότερη αντίσταση στην ινσουλίνη, γεγονός που θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε ουσιαστικά στο ENDO 2021, την ετήσια συνάντηση της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Science Daily.
Βρήκαμε ότι οι άνθρωποι που άρχισαν να τρώνε νωρίτερα την ημέρα είχαν χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και λιγότερη αντίσταση στην ινσουλίνη, ανεξάρτητα από το αν περιόρισαν την πρόσληψη τροφής σε λιγότερο από 10 ώρες την ημέρα ή η πρόσληψη τροφής τους απλώθηκε σε περισσότερες από 13 ώρες την ημέρα, είπε ο επικεφαλής ερευνητής Marriam Ali, MD, του Northwestern University στο Chicago, Ill.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη συμβαίνει όταν το σώμα δεν ανταποκρίνεται επίσης στην ινσουλίνη που παράγει το πάγκρεας και η γλυκόζη είναι λιγότερο ικανή να εισέλθει στα κύτταρα. Τα άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Τόσο η αντίσταση στην ινσουλίνη όσο και τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα επηρεάζουν το μεταβολισμό ενός ατόμου, τη διάσπαση της τροφής στα απλούστερα συστατικά της: πρωτεΐνες, υδατάνθρακες (ή σάκχαρα) και λίπη. Μεταβολικές διαταραχές όπως ο διαβήτης εμφανίζονται όταν αυτές οι φυσιολογικές διαδικασίες διαταράσσονται.
Με την αύξηση των μεταβολικών διαταραχών όπως ο διαβήτης, θέλαμε να διευρύνουμε την κατανόησή μας σχετικά με τις διατροφικές στρατηγικές για να βοηθήσουμε στην αντιμετώπιση αυτής της αυξανόμενης ανησυχίας. Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η χρονικά περιορισμένη κατανάλωση, η οποία ενοποιεί την κατανάλωση σε ένα μικρότερο χρονικό διάστημα κάθε μέρα, έχει δείξει σταθερά βελτίωση στη μεταβολική υγεία, σημείωσε. Η ομάδα ήθελε να δει αν το φαγητό που καταναλώνεται νωρίτερα την ημέρα επηρέασε τα μεταβολικά μέτρα.
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 10.575 ενήλικες που συμμετείχαν στην Εθνική Έρευνα Εξετάσεων Υγείας και Διατροφής. Χωρίζουν τους συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες ανάλογα με τη συνολική διάρκεια της πρόσληψης τροφής: λιγότερο από 10 ώρες, 10-13 ώρες και περισσότερες από 13 ώρες την ημέρα. Στη συνέχεια δημιούργησαν έξι υποομάδες με βάση την ώρα έναρξης της διάρκειας φαγητού (πριν ή μετά τις 8:30 π.μ.)
Ανέλυσαν αυτά τα δεδομένα για να προσδιορίσουν εάν η διάρκεια και ο χρόνος κατανάλωσης συσχετίστηκαν με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα νηστείας και την εκτιμώμενη αντίσταση στην ινσουλίνη. Τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα νηστείας δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των ομάδων διατροφικών διαστημάτων. Η αντίσταση στην ινσουλίνη ήταν υψηλότερη με μικρότερη διάρκεια διαστήματος κατανάλωσης, αλλά χαμηλότερη σε όλες τις ομάδες με χρόνο έναρξης κατανάλωσης πριν από τις 8:30 π.μ.
Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο συγχρονισμός συνδέεται πιο έντονα με μεταβολικά μέτρα από τη διάρκεια και υποστηρίζει στρατηγικές πρώιμης διατροφής, δήλωσε ο Ali.
