Οι σχέσεις κάποτε τελειώνουν ή αλλάζουν μορφή, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Πόσω μάλλον οι καλοκαιρινές συναντήσεις, ειδικά αν αντιμετωπίζουν την πιθανότητα να γίνουν σχέσεις εξ αποστάσεως εξαιτίας διαφορετικού τόπου κατοικίας των «εραστών».
Με την επιστροφή στην πόλη και τα πολλά χιλιόμετρα ανάμεσα στις συνοικίες (ή τις διαφορετικές πόλεις), ο φλογερός έρωτας φυλλορροεί, παίρνει απόσταση το ένα μήνυμα από το άλλο και η χρονοκαθυστέρηση αυτή έρχεται μαζί με άτυχες δικαιολογίες. Αν και υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιες καλοκαιρινές γνωριμίες μπορεί να διαρκέσουν μια ζωή, οι περισσότερες δεν προλαβαίνουν καν να… σαραντίσουν.
Η καλοκαιρινή αυτή «ατυχία» χτυπά συνήθως τις γυναίκες, καθώς ελπίζουν να συναντήσουν τον άνδρα των ονείρων τους στις μαγευτικές παραλίες των ελληνικών νησιών. Συχνά είναι ολοφάνερο, από την πρώτη στιγμή του φλερτ, ότι τίποτε δεν έχει μεγαλύτερο νόημα στη ζωή τους όσο μια γνωριμία που θα υπόσχεται έναν σταθερό και μόνιμο δεσμό. Ίσως αυτό να είναι και η βασική αιτία που τελικά αυτή η καλοκαιρινή συνάντηση φθείρεται σύντομα και οδηγείται στη λήξη της.
Έντονο πάθος μικρής διάρκειας
Η έλξη ενέχει στον πυρήνα της την έννοια της «κατάκτησης. Το πάθος, συχνός ισχυρισμός στους καλοκαιρινούς έρωτες, δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσει από την κατακτητική και μόνο παρόρμηση, ειδικά για τους άνδρες, πολύ περισσότερο αν έχει βιωθεί με πάνω από… 10 ερωτικούς συντρόφους στη διάρκεια π.χ. ενός καλοκαιριού.
Κατά κύριο λόγο στο ανδρικό φύλο επικρατεί η ραϊχικής κατεύθυνσης αντίληψη του Μαρκούζε, ότι σημασία δεν έχει το «αντικείμενο» του έρωτα, αλλά αυτή καθαυτή η θετική ενέργεια που φέρνει η σεξουαλικότητα και η οποία υπηρετεί τη ζωή. Αυτό όχι μόνο απενοχοποίησε την πολλαπλότητα και την πολυπλοκότητα στις ερωτικές σχέσεις, αλλά και τη χωρίς συναισθηματική οικειότητα πραγμάτωση της ερωτικής πράξης.
Υπάρχη διάχυτη η αντίληψη ότι ο έρωτας είναι μια τόσο μεγάλη πηγή ενέργειας, μια περιπέτεια μεγάλης έντασης που μπορεί να τινάξει στον αέρα όλα τα βάσανα, μαζί με αυτά τα στερεότυπα και τους κοινωνικούς κανόνες.
Η πραγματικότητα, αν την παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά, δεν αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, περιπλέκει περισσότερο τις σχέσεις, καθώς συγκρούονται οι διαφορετικές προσδοκίες ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα: αυτός θέλει να κατακτήσει και αυτή θέλει να συναντήσει τα συναισθήματα της αγάπης και της ασφάλειας.
Διαδικτυακοί έρωτες με ημερομηνία λήξης
Ισχύει άραγε ότι σήμερα όλο και μεγαλύτερα ποσοστά του νεαρού πληθυσμού και όχι μόνον δεν έχουν τη διάθεση αλλά και το χρόνο να ζήσουν τον μεγάλο έρωτα; Τα βέλη του φτερωτού θεού σήμερα έχουν μετατραπεί σε κέρσορα, σε ασύρματο ποντίκι ή σε… smartphone!
Οι δεκάδες εφαρμογές διαδικτυακών γνωριμιών, αποτέλεσμα της ανάγκης για γρήγορη και εύκολη επικοινωνία, δεν απευθύνονται μόνο σε απελπισμένους που δεν κατάφεραν να συσχετισθούν στον πραγματικό κόσμο.
Αντίθετα, ο πραγματικός κόσμος ολοένα υποχωρεί και στη θέση του ανθεί μια εικονική κοινωνία, μια κουλτούρα γεμάτη ακόλουθους, likes και emoticons.
Ομως, οι γρήγορες γνωριμίες γρήγορα «καίγονται». Ίσως οι άνθρωποι σήμερα να είναι θυμωμένοι, ίσως να αισθάνονται ότι κι αυτοί ακόμη είναι αναλώσιμα αγαθά σε μια ανταγωνιστική κοινωνία που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε άχρηστους και χρήσιμους. Ίσως αυτός ο θυμός να εμφανίζεται στην ευκολία του delete, της ματαιωμένης αλληλεπίδρασης, αλλά κυρίως στην ασυλία που το Διαδίκτυο προσφέρει.
Στον εικονικό κόσμο του web δεν υπάρχουν γνωστοί, συγγενείς και φίλοι που να εγείρουν αξιώσεις ζητώντας εξηγήσεις για κακή συμπεριφορά ή αντιαισθητικές παρατηρήσεις. Η ανωνυμία προστατεύει όλα τα είδη, κυρίως αυτά που ζουν και τρέφονται από την «οικειότητα της αυθαιρεσίας τους», στέλνοντας χωρίς καμιά εξήγηση τον πρώην συνομιλητή της καρδιάς τους στο πυρ το εξώτερον. Μάλιστα, οι έμπειροι χρήστες των ιστοσελίδων για γνωριμίες είναι εξοικειωμένοι με το πώς να γοητεύσουν και πώς να απογοητεύσουν, πώς να παρουσιάσουν μια extra small προσωπικότητα σε… extra large.
Στο Διαδίκτυο μπορείς να μιλάς, να περιγράφεις και να αλλάζεις προσωπικότητα χωρίς συνέπειες, χωρίς ευθύνες, ανώνυμα και χωρίς τον κίνδυνο να γελoιοποιηθείς. Ο διαδικτυακός έρωτας είναι ολιγαρκής, αρκείται σε ένα smartphone, δεν απαιτεί καμιά φροντίδα εαυτού, υγιεινής, προσωπικής περιποίησης ή ό,τι άλλο.
H πραγματικότητα είναι αλλού
Κι εκείνα τα νησιώτικα καλοκαιρινά σοκάκια, το φως, το μουρμουρητό της θάλασσας, η αλμυρή αύρα θα χαθούν οριστικά; Θα χάσουμε κάθε σύνδεση με το περιβάλλον μας ζώντας στην εποχή της αποπλάνησης, μόνοι στις άγνωστες λεωφόρους του Διαδικτύου;
Οι μυρωδιές (ακόμη και οι δυσάρεστες), τα βλέμματα, ο ήχος μιας βελούδινης ή τραχιάς φωνής, το άγγιγμα, όλα θα χαθούν. Όσα λόγια κι αν βάλουμε στην οθόνη δεν θα καταφέρουμε να περιγράψουμε αυτό που θα δώσει το βλέμμα, το άγγιγμα, η χροιά της φωνής, η μυρωδιά εκείνου και εκείνης.
Υπάρχει αντίδοτο;
Η μεγαλύτερη προστασία από το καλοκαιρινό… κάψιμο είναι η αυτογνωσία, δηλαδή η αναγκαία συνθήκη για μια ρεαλιστική θέση, ότι δεν είναι δυνατόν να ελέγξουμε την έκβαση των σχέσεων, έτσι όπως διαμορφώνονται σήμερα.
