Παλαιότερα εάν μας έλεγαν ότι όσο πιο πολύ θα μασήσουμε τόσο πιο πολύ βάρος θα χάσουμε, θα γελούσαμε. Κι όμως, έγινε μια αγγλική μελέτη που μελέτησε 2 ομάδες γυναικών. Η μια ήταν παχύσαρκες και η άλλη με φυσιολογικό βάρος. Αυτές που ήταν φυσιολογικές μασούσαν το φαγητό τους δύο φορές περισσότερο απ’ ότι οι παχύσαρκες. Επίσης, χόρταιναν πιο γρήγορα, ένιωθαν λιγότερο την ανάγκη για υδατάνθρακα και ζάχαρη τις ώρες που ακολουθούσαν το γεύμα τους.
Υπάρχουν 2 τύποι κορεσμού: ο μηχανικός που έρχεται με την πλήρωση του στομαχιού και ο αληθινός κορεσμός που επέρχεται αφού γίνει η πέψη και φτάσουν τα θρεπτικά στοιχεία μέσω της κυκλοφορίας στον εγκέφαλο. Ο τελευταίος θέλει περίπου 20 λεπτά για να πάει από το σώμα στον εγκέφαλο και να συνειδητοποιήσουμε ότι χορτάσαμε.
Αυτοί που τρώνε γρήγορα, βασίζονται μόνο στην πλήρωση του στομαχιού για να χορτάσουν, η οποία επέρχεται μόνο με μεγάλες ποσότητες φαγητού. Τρώγοντας γρήγορα δε συνειδητοποιούν πόσο τρώνε και καταλήγουν στο τέλος με φουσκώματα.
Αντίθετα αυτοί που τρώνε αργά συνειδητοποιούν τι και πόσο τρώνε, βοηθώντας την πέψη τους και τη σωστή απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων και δεν πεινάνε.
Ειδικά στους παχύσαρκους μπορεί να τους φαίνεται αστεία η λεπτομέρεια αυτή που είναι όμως μείζονος σημασίας. Βοηθάει όμως πολύ, ειδικά όταν κολλάει η ζυγαριά και αρκούν 4-5 μέρες για να τη συνηθίσουν.
Μαρία Ψωμά , M.D., Ph.D., DU, ιατρός-βιοπαθόλογος.