«Θα με τρελάνεις!»
«Δεν σε αντέχω άλλο!»
Σας θυμίζουν τίποτα οι φράσεις αυτές; Όλο το τελευταίο διάστημα που τα σχολεία ήταν κλειστά, οι φράσεις αυτές πρέπει να ακούστηκαν (με ουρλιαχτά) σε χιλιάδες σπίτια στην ελληνική επικράτεια.
«Δεν βγαίνει έξω, δεν μιλάει, δεν διαβάζει, δεν τρώει καλά καλά. Το μόνο που κάνει είναι να κολλάει στο κινητό ή στο λάπτοπ. Τα έχω δοκιμάσει όλα –τον καλοπιάνω, μετά του φωνάζω, τον απειλώ, τον βρίζω– τίποτα δεν πιάνει. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα», λένε πολλές μαμάδες (και μπαμπάδες, αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε στις μαμάδες).
Είναι αλήθεια ότι η κατάσταση εδώ και αρκετούς μήνες ήταν πολύ δύσκολη για τις μαμάδες –ειδικά αν έχουν μικρά παιδιά και ακόμα περισσότερο αν πρέπει να δουλέψουν και οι ίδιες διαδικτυακά. Και παραμένουν δύσκολα, τόσο για τις μαμάδες όσο και για τα παιδιά. Τα παιδιά δυσκολεύονται στην προσαρμογή στη νέα «κανονικότητα» και οι μαμάδες πάλι «φρικάρουν». Θυμώνουν, φωνάζουν, απειλούν –και μετά νιώθουν τύψεις, υποχωρούν και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
- Όμως, όταν μια μητέρα είναι «στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» συνεχώς, και η ίδια υποφέρει, και στο παιδί της δημιουργεί προβλήματα.
- Τα παιδιά μιας «τρελαμένης μαμάς» βλάπτονται με διάφορους τρόπους:
- Νιώθουν και τα ίδια οργή (άσχετα αν την εκδηλώνουν ή όχι) και άγχος.
- Σχηματίζουν μια πολύ κακή αυτοεικόνα και βιώνουν ενοχές.
- Μαθαίνουν δυσλειτουργικές συμπεριφορές, όπως να φωνάζουν, να απειλούν, και να ρίχνουν την ευθύνη για τη συμπεριφορά τους στους άλλους.
- Νιώθουν ανασφάλεια και νευρικότητα, αφού βλέπουν ότι δεν μπορούν να στηριχτούν στη μητέρα τους, γιατί και η ίδια δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά της και να βρει λύσεις.
Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα στην ανατροφή των παιδιών
Όταν φωνάζουμε γιατί κάτι δεν έκανε καλά το παιδί μας, η βλάβη που προκαλούμε σε εκείνο, σε εμάς και στη σχέση μας είναι πολύ μεγαλύτερη από το όποιο όφελος. Δεν αξίζει τον κόπο να κλείσει το κινητό ή να διαβάσει ιστορία επειδή εσείς φωνάξατε –τα αρνητικά αποτελέσματα θα είναι πολύ περισσότερα από το θετικό του ότι διάβασε ιστορία. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα στην ανατροφή των παιδιών.
Επιπλέον, σήμερα τα παιδιά μάς χρειάζονται περισσότερο από πριν –τώρα που και τα ίδια βρίσκονται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, που έχουν βιώσει τόσες αλλαγές μέσα στους τελευταίους μήνες, που έχουν αγχωθεί και ταλαιπωρηθεί. Τώρα χρειάζονται μια μητέρα σταθερή, που είναι σε θέση να βρει λύσεις στα προβλήματα, που μπορεί να βάλει κανόνες και να τους εφαρμόσει με ψυχραιμία και που είναι πάντα δίπλα τους και τα στηρίζει
Αν, λοιπόν, νιώθετε ότι είστε «στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», προτείνω:
- Να θυμάστε ότι δουλειά μιας μαμάς είναι να εκπαιδεύει το παιδί της. Αν το παιδί δεν λειτουργεί καλά, είναι δουλειά σας να το μάθετε να λειτουργεί καλύτερα (και όχι να θυμώνετε γιατί δεν
- το κάνει από μόνο του).
- Να αναλάβετε την ευθύνη για τις αντιδράσεις σας και να μην κατηγορείτε το παιδί σας. Όσο εκνευριστικό κι αν είναι, εσείς θα έπρεπε να έχετε αυτοέλεγχο, είστε ενήλικη.
- Να φροντίσετε να έχετε κάποιο χρόνο μέσα στην ημέρα που να ηρεμείτε και να προσφέρετε κάποια ευχαρίστηση στον εαυτό σας.
- Αν δυσκολεύεστε μόνιμα να διαχειριστείτε το παιδί σας, ζητήστε βοήθεια: διαβάστε κάποιο βιβλίο, παρακολουθήστε κάποιο σεμινάριο, επισκεφθείτε ένα ψυχολόγο.
- Το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια. Αναζητήστε τα εργαλεία που χρειάζεστε για να μπορέσετε να την απολαύσετε. Αξίζει τον κόπο!
