Από όλους αυτούς που εμφανίζουν λιπώδη διήθηση στο υπερηχογράφημα, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα εξελιχθεί σε ηπατίτιδα και κίρρωση του ήπατος μετά από πολλά χρόνια. Όσο περισσότερα χαρακτηριστικά από το μεταβολικό σύνδρομο συγκεντρώνει κανείς, τόσο πιθανότερο είναι να εμφανίσει σοβαρή βλάβη στο συκώτι του.
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (Non Alcoholic Fatty Liver Disease/NAFLD) αποτελεί τη συχνότερη μορφή χρόνιας ηπατοπάθειας και την 1η αιτία ανεύρεσης παθολογικά αυξημένων ηπατικών ενζύμων στον γενικό πληθυσμό. Προκαλείται από την παθολογική συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατοκύτταρα, σε άτομα που ΔΕΝ καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Πώς γίνεται η διάνγωσή της και τι πρέπει να κάνει κανείς για να αποφύγει την εξέλιξή της σε κίρρωση;
Περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ιστολογικών αλλοιώσεων, που ξεκινά από την απλή στεάτωση, προχωρά στην ανάπτυξη φλεγμονής και κάποιου βαθμού ίνωσης στη μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα και καταλήγει στην κίρρωση.
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε φύλο, ηλικία και εθνικότητα.
Η συνηθέστερη μορφή της είναι η απλή λίπωση ή στεάτωση. Πιο σοβαρή μορφή της είναι η στεατοηπατίτιδα, κατά την οποία στο συκώτι εκτός από λίπος υπάρχει και φλεγμονή.
Στη μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα συνυπάρχουν: μέτρια διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας σε συνδυασμό με ιστολογικές βλάβες ανάλογες με εκείνες που παρατηρούνται στην αλκοολική ηπατίτιδα, χωρίς να καταναλώνεται αλκοόλ.
Ενοχλήσεις – Συμπτώματα
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η διαταραχή δεν συνοδεύεται από ενοχλήματα ικανά να τραβήξουν την προσοχή του ασθενούς. Πολλοί γιατροί ορθώς καθησυχάζουν τους ασθενείς τους, διότι σπάνια εξελίσσεται προκαλώντας βλάβη στο συκώτι.
Κλινικά: Στο 70% των περιπτώσεων της νόσου είναι τελείως ασυμπτωματική και ανακαλύπτεται τυχαία κατά τη διάρκεια ενός προληπτικού ελέγχου. Πιο σπάνια, μπορεί να προκαλέσει μη ειδικά συμπτώματα όπως: εξασθένιση, άλγος δεξιού υποχονδρίου, ηπατομεγαλία, σημεία πυλαίας υπέρτασης.
Η λιπώδης διήθηση του ήπατος συνήθως δεν υπάρχει μόνη της. Συνοδεύει τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς, τους ασθενείς με διαβήτη και θυρεοειδοπάθεια, τους ασθενείς με υπέρταση, υψηλή χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, χαμηλή HDL (καλή χοληστερίνη), τους αλκοολικούς, αλλά και τους ασθενείς που (κατά τη γνώμη τους) απλώς πίνουν κάτι παραπάνω.
Μερικές στατιστικές ανεβάζουν το ποσοστό της NAFL στο 20% τουλάχιστον του γενικού πληθυσμού (ένας στους πέντε). Όσο αυξάνει το βάρος και η περίμετρος της μέσης των ανθρώπων, τόσο αυξάνει και η συχνότητα της συσσώρευσης λίπους στο συκώτι.
Κληρονομικότητα
Στην εμφάνισή της παίζει ρόλο η κληρονομική προδιάθεση, η οποία όμως, κατά κανόνα, σχετίζεται με επιμέρους προδιαθέσεις: για διαβήτη, υπέρταση, παχυσαρκία (ιδίως η αποκαλούμενη κοιλιακή παχυσαρκία με περίμετρο μέσης για τους άνδρες >102 εκ. και για τις γυναίκες >88 εκ.), δυσλιπιδαιμία, καρδιαγγειακά προβλήματα, αυξημένο ουρικό οξύ, ορμονολογικές διαταραχές κ.λπ., καταστάσεις που συμπεριλαμβάνονται σε αυτό που ονομάζουμε μεταβολικό σύνδρομο.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου αυτού είναι η αποκαλούμενη αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή η ανάγκη για αυξημένη παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας, ώστε να ρυθμίσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η κακή διαχείριση του λίπους από το συκώτι, που είναι ο βασικός παραγωγός των τριγλυκεριδίων από τις θερμίδες που περισσεύουν, αλλά και επεξεργαστής του λίπους που κινητοποιείται από τον λιπώδη ιστό. Παραβλάπτεται επίσης για πολλούς λόγους η σωστή διακίνηση του λίπους μεταξύ ήπατος και λιπώδους ιστού, με αποτέλεσμα το συκώτι κυριολεκτικά «να μην ξέρει τι να πρωτοκάνει» με το τοξικό λίπος που συσσωρεύεται και πλημμυρίζει.
Οι κύριες αιτίες δευτερογενούς ανάπτυξης μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος είναι:
Γενετικά ή μεταβολικά αίτια
- Λιποδυστροφίες
- Δυσβηταλιποπρωτεϊναιμία
- Νόσος Weber-Christian
- Υποθυρεοειδισμός
- Τυροσιναιμία
- Γαλακτοζαιμία
- Ομοκυστινουρία
- Νόσος Wilson
Διαταραχές θρέψης
- Ολική παρεντερική διατροφή
- Υποσιτισμός
- Ταχεία απώλεια βάρους
- Νηστιδοειλεϊκή παράκαμψη
- Γαστροπλαστική
- Σύνδρομο βραχέος εντερου
Λήψη φαρμάκων όπως
- Αμιοδαρόνης
- Ταμοξιφαίνης
- Κορτικοστεροειδών
- Οιστρογόνων
- Perhexilene maleate
- Τετρακυκλίνων
- Μεθοτρεξάτη
- Βαλπροϊκού οξέος
- Ασπιρίνης
- Ανταγωνιστών διαύλων Ca
- HAART
- Κυτταροστατικών
Τοξίνες
- Αλκοόλ
- Πετροχημικά
- Διμεθυλοφορμαμίδη
- Κοκαΐνη
Άλλα αίτια
- HCV ή ΗΙV λοίμωξη
- Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου
- Οξύ λιπώδες ήπαρ της κύησης
Εργαστηριακός έλεγχος
Πολλές φορές, η μοναδική εκδήλωση της νόσου είναι η αύξηση των ενζύμων του ήπατος. Θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς ότι άνθρωποι παχύσαρκοι, διαβητικοί, με υπερχοληστερολαιμία και υπέρταση έχουν επίσης συχνότατα καρδιολογικά και προβλήματα, όπως στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικά επεισόδια, και επομένως η λιπώδης διήθηση του ήπατος είναι σχεδόν αδύνατο να μην είναι παρούσα.
- Αυξημένη γ-GT. Είναι η πιο συχνή διαταραχή- την ίδια ώρα, άλλα στοιχεία του συνδρόμου της χολόστασης (αλκαλική φωσφατάση, χολερυθρίνη) είναι φυσιολογικά.
- Αυξημένες τρανσαμινάσες, γενικά μέτρια (2 έως 3 φορές) με ALT περισσότερο από AST (σε αντίθεση με την αλκοολική ηπατίτιδα).
- Δυσλιπιδαιμία (υπερχοληστερολαιμία και/ή υπερτριγλυκεριδαιμία), διαβήτης ή/και υπερουριχαιμία και/ή αυξημένο βάρος.
Απεικόνιση
Το υπερηχογράφημα για το ήπαρ είναι συνήθως υπερηχοϊκό, κάτι που μαρτυρεί λιπαρό ήπαρ. Σπάνια είναι χρήσιμο να επιβεβαιωθεί με αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Από όλους αυτούς που εμφανίζουν λιπώδη διήθηση στο υπερηχογράφημα, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα εξελιχθεί σε ηπατίτιδα (στεατοηπατίτιδα) και σε κίρρωση του ήπατος μετά από πολλά χρόνια. Όσο περισσότερα χαρακτηριστικά από το μεταβολικό σύνδρομο συγκεντρώνει κανείς και όσο πιο αμελής περί την υγεία και τη διατροφή του είναι τόσο πιθανότερο είναι να εμφανίσει σοβαρή βλάβη στο συκώτι του.
Παθολογική ανατομία
Οι αλλοιώσεις είναι χαρακτηριστικές της αλκοολικής ηπατίτιδας συνδυάζοντας νέκρωση, στεάτωση, φλεγμονώδη διήθηση με πολυμορφοπύρηνα, σωμάτια Mallory, ίνωση τελικά, ακόμη και κίρρωση.
Εξέλιξη
15% έως 50% της στεάτωσης θα εξελιχθεί σε στεατοηπατίτιδα, 7% έως 16% προς κίρρωση.
Θεραπεία
Η θεραπεία της πάθησης αυτής είναι συνδεδεμένη με τον αιτιολογικό «προδιαθεσικό» παράγοντα που την προκάλεσε.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι εφόσον δεν συνυπάρχει ηπατική φλεγμονή (αύξηση των τρανσαμινασών) δεν υφίσταται ανάγκη θεραπευτικής αντιμετώπισης της παθήσεως αυτής.
Προσεκτική δίαιτα και διατήρηση του ιδανικού βάρους με άσκηση οπωσδήποτε, άριστη ρύθμιση του διαβήτη, ιδανική αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας και φάρμακα μόνο όσα χρειάζονται για την αντιμετώπιση του κάθε μεταβολικού παράγοντα χωριστά.
Νέο καινοτόμο προϊόν
Πρόσφατα μεγάλη ελληνική φαρμακοβιομηχανία, με έντονη διεθνή παρουσία, κυκλοφόρησε ένα νέο και καινοτόμο προϊόν με βάση πρόσφατες κλινικές μελέτες που απέδειξαν την ευεργετική δράση ενός πατενταρισμένου εκχυλίσματος που περιέχει ουρσολικό και ολεανολικό οξύ στο λιπώδες ήπαρ και στην υποστήριξη της φυσιολογικής της ηπατικής λειτουργίας.
Οι παραπάνω ιδιότητές του συνδυάζονται με την αποδεδειγμένη επιστημονικά δράση της χολίνης, η οποία συμβάλλει στον φυσιολογικό μεταβολισμό των λιπιδίων και στη διατήρηση της φυσιολογικής ηπατικής λειτουργίας.
Το προϊόν διατίθεται αποκλειστικά μέσω φαρμακείων και έρχεται να καλύψει ένα κενό που υπήρχε στη συγκεκριμένη κατηγορία, προσφέροντας στην ιατρική κοινότητα μια σύγχρονη και επιστημονικά αποδεκτή πρόταση για τη λιπώδη νόσο του ήπατος και την υποστήριξη της φυσιολογικής ηπατικής λειτουργίας.
Ξενοφών Τσούκαλης, M.D.
ΠΗΓΗ
https://medlabgr.blogspot.com/2012/08/blog-post_6.html#gsc.tab=0
Η Health Editor Προτείνει:
