Η επιληψία είναι μια συχνή εγκεφαλική διαταραχή, που, από μόνη της, αν δεν υπάρχουν άλλες διαταραχές, δεν μπορεί να εμποδίσει τα άτομα να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Ωστόσο, περίπου το 30% των ανθρώπων με επιληψία που ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες δεν αντιμετωπίζονται σωστά και ένα ποσοστό 25% των ανθρώπων παρουσιάζουν κρίσεις ανθεκτικές στην αγωγή. Δυστυχώς, τα άτομα με επιληψία και κυρίως τα άτομα που συνεχίζουν να κάνουν κρίσεις στιγματίζονται κοινωνικά. Επιπλέον, η έλλειψη της σωστής αντιμετώπισης επιφέρει τεράστια οικονομική επιβάρυνση στα εθνικά συστήματα υγείας.
Οι επιληπτικές κρίσεις είναι γνωστές από την πρώιμη ιστορία και η επιληψία ως ασθένεια είναι γνωστή για περισσότερο από 4000 χρόνια. Η λέξη επιληψία προέρχεται από την λέξη «επιλαμβάνειν» που σημαίνει «αιφνίδια κατάληψη ή κυριαρχία πάνω σε κάποιον».
Ο όρος «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.χ.) και τον Αριστοτέλη (384-322).
Η συχνότητα της επιληψίας είναι περίπου 0,8% του γενικού πληθυσμού. Πάνω από 65 εκατομμύρια έχουν επιληψία παγκοσμίως και περίπου έξι εκατομμύρια στην Ευρώπη. Ποσοστό 85% ζει στις αναπτυσσόμενες σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως λόγω της αυξημένης συχνότητας εγκεφαλικών τραυματισμών και της πλημμελούς υγειονομικής φροντίδας.
Στην Ελλάδα περίπου 86.700 άτομα έχουν επιληψία. 23.000 είναι παιδιά ηλικίας μικρότερης των 15 χρόνων.
Θεραπεία
Σήμερα υπάρχουν σημαντικές θεραπευτικές προσεγγίσεις που εάν χορηγηθούν σωστά, βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα.
Η σωστή ενημέρωση, αντιμετώπιση, έρευνα και η νομοθεσία παραμένουν βασικά ζητήματα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με επιληψία.