Στα ζώα συντροφιάς αποκτά ιδιαίτερη αξία, επειδή συγκατοικούν με τον άνθρωπο και άρα αποτελούν μέλος της οικογενείας του, αλλά και επειδή οι ζωοανθρωπονόσοι είναι μια πραγματικότητα.
Άλλη σοβαρή παράμετρος είναι ότι ο Άνθρωπος – ιδιοκτήτης του ζώου συντροφιάς είναι ο μόνος υπεύθυνος για την πρόληψη της Υγείας του κατοικιδίου του.
Οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των ζωοανθρωπονόσων ξεκινούν από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70, όπου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέλαβε πρωτοβουλίες, που θα οδηγούσαν στη συνένωση των επιστημονικών και τεχνικών δυνατοτήτων των χωρών της Μεσογείου για την ορθολογική αντιμετώπιση των ζωοανθρωπονόσων και σχετικών τροφιμογενών λοιμώξεων.
Τα προγράμματα που ακολούθησαν έχουν νομική υπόσταση στην Ελλάδα, άρα υφίσταται το επιστημονικό και νομικό πλαίσιο. Η παρουσία σημαντικού αριθμού διαφορετικών ζωοανθρωπονόσων απαιτεί την εφαρμογή δύσκολων, ως επίσης, δαπανηρών προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων.
Έτσι, υπάρχει ενίοτε μια ατολμία στην επιβολή τους αλλά και μια έλλειψη ταχύτητας κατανόησης της σοβαρότητας του θέματος. Είμαστε σχετικά πιο πίσω από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, στην ενημέρωση και στην εφαρμογή, αλλά με συνευθύνη Κράτους, Επιστημόνων και Κοινού.
Η πρόληψη – με την αρωγή του Κτηνιάτρου – στα ζώα συντροφιάς έχει κι άλλο σκοπό: Όλη η οικογένεια θα μπορεί να απολαμβάνει τις ευεργετικές παραμέτρους της επαφής με ένα κατοικίδιο, οι οποίες είναι επιστημονικά αποδεδειγμένες (Pet Therapy). Τα παιδιά που έχουν επαφή με σκύλο ή γάτα αυξάνουν την αυτοεκτίμησή τους και αναπτύσσουν ισχυρές σχέσεις εμπιστοσύνης στη ζωή τους. Δεν πρέπει να παραλείψουμε, ν’ αναφέρουμε, πόσο τα ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά – service dogs – βοηθούν πολλά παιδιά με αυτισμό, προβλήματα ακοής, όρασης και αναπηρίες.
Αν ακολουθηθούν:
- Ο Ετήσιος εμβολιασμός, για τα ενήλικα ζώα συντροφιάς, που προτείνεται από τους Κτηνιάτρους, α) για τον σκύλο, ενάντια στην Λύσσα, την Λεϊσμανίαση, Λοιμώδη Εντερίτιδα από Παρβοϊό, την Νόσο του Carre, την Λοιμώδη Ηπατίτιδα, την Λεπτοσπείρωση, την Λοιμώδη Τραχειοβρογχίτιδα (Bordetella Bronchiseptica), την γρίπη (Parainfluenza τύπου 2) β) για την γάτα, ενάντια στην Λύσσα, την Πανλευκοπενία, την ιογενή Λευχαιμία, την Λοιμώδη Περιτονίτιδα, την Ιογενή Ρινοτραχειϊτιδα, την Καλυκοϊωση, την Μυκητίαση.
- Στους νεαρούς σκύλους (κουτάβια) το εμβολιακό πρόγραμμα ξεκινά από την ηλικία των 7 εβδομάδων επαναλαμβάνοντας κάθε 3 εβδομάδες το πολλαπλό εμβόλιο (Carre, Ηπατίτιδα Λεπτοσπείρωση, Πάρβο-εντερίτιδας, Para influenza ) έως την ηλικία των 4 μηνών. Ο αντιλυσσικός εμβολιασμός διενεργείται στους 3 μήνες. Κατά της Λεϊσμανίασης, εμβολιάζονται στους 6 μήνες.
Αφού γίνει εξέταση αίματος για την Λεϊσμανίαση και το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, προβαίνουμε σε εμβολιασμό, με τρείς δόσεις εμβολίου, μια κάθε 21 ημέρες. Στην συνέχεια επαναλαμβάνουμε ετησίως, μια ΜΟΝΟ αναμνηστική δόση. - Στα γατάκια, το εμβολιακό πρόγραμμα ξεκινά από την ηλικία των 7 εβδομάδων και ο αντιλυσσικός εμβολιασμός διενεργείται στους 3 μήνες.
- Η μηνιαία αποπαρασίτωση για προστασία από εξωπαράσιτα όπως τσιμπούρια, ψύλλους, κουνούπια και σκνίπες, με ΝΕΑ αποτελεσματικά φάρμακα που κυκλοφορούν σήμερα σε αμπούλες, χάπια, περιλαίμιο, ή σπρέι.
- Η τριμηνιαία αποπαρασίτωση για ενδοπαράσιτα, όπως εχινόκοκκο, ασκαρίδες, ταινίες, αγκυλοστόματα του γαστρεντερικού και κυκλοφορικού συστήματος, με χάπια, αμπούλες, σιρόπι ή πάστα.
- Η ετήσια κλινική εξέταση ενδελεχής και πλήρης.
- Ο ετήσιος εργαστηριακός έλεγχος, με αιματολογικές, βιοχημικές και ορμονολογικές εξετάσεις.
- Η διατροφή με πλήρη και ισορροπημένη βιομηχανοποιημένη εξειδικευμένη τροφή, που θα συστήσει ο κτηνίατρος, ανάλογη της ηλικίας, της ράτσας, ή/και της πάθησης του σκύλου ή της γάτας, και φυσικά η στείρωση σε νεαρά ηλικία, εγκαίρως 6-12 μηνών, όλων των ζώων συντροφιάς ανεξαρτήτως φύλου, αρσενικού ή θηλυκού, εις τρόπον ώστε να ωφεληθούν σε όλη τους τη ζωή, όλων των πλεονεκτημάτων της στείρωσης, όταν η χειρουργική επέμβαση γίνεται σε νεαρά ηλικία.
Τότε και μόνο τότε, ελαχιστοποιούμε τυχόν κινδύνους, από τη συμβίωση με τα Ζώα Συντροφιάς.
Σκοπός της πρωτοβουλίας αυτής είναι η αύξηση της ευαισθητοποίησης και της επαγγελματικής συνείδησης, η διαρκής ενημέρωση, επαγρύπνηση (εμβολιασμός των κόκκινων αλεπούδων), πρόληψη με συστηματικούς ετήσιους εμβολιασμούς αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς, με στόχο, την μείωση της θνησιμότητας και την ολοσχερή εξάλειψη της θανατηφόρου ασθένειας.
Απόστολος Μ. Μιχαλόπουλος, Χειρουργός Κτηνίατρος DVM Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
