Πόσο όμορφα ξεκινάνε οι σχέσεις… Με προσδοκίες, χτυποκάρδια, ώρες στον καθρέφτη και …μερικά μικρά ανώδυνα ψεματάκια. Ίσως η λέξη «ψέμα» να είναι λίγο βαριά. Ας πούμε «ανακρίβειες» στην συμπεριφορά. Π.χ. σου βάζει τις φωνές και σκέφτεσαι… «αρχή είναι, θα τον στρώσω αργότερα». Δεν κάνει τίποτε μέσα στο σπίτι, σε καταπιέζει η σε ζηλεύει, σε αγνοεί η σε προσβάλλει και σκέφτεσαι ακριβώς το ίδιο «αρχή είναι, θα τον στρώσω αργότερα». Κοιτάξτε γύρω σας. Πόσες φορές στην πραγματικότητα κατάφερε κάποιος να αλλάξει τον άλλον χωρίς ο άλλος να συμφωνήσει; Το θέμα μας όμως δεν είναι οι άλλοι.
Έχετε σκεφτεί τι μηνύματα μπορεί να περνάτε στον εαυτό σας όταν αποδέχεστε συμπεριφορές που δεν σας ταιριάζουν επειδή «είναι αρχή»; Έχετε συνειδητοποιήσει πως κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στον εγκέφαλό σας δημιουργούνται κάποιες συγκεκριμένες συνάψεις; Αυτές οι συνάψεις όταν επαναλαμβάνονται αρχίζουν και γίνονται μοτίβα συμπεριφοράς και στο τέλος γίνονται μέρους του χαρακτήρα μας. Συχνά συναντώ γυναίκες που μέσα από μια ακατάλληλη γι αυτές σχέση έχασαν το γέλιο τους, την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό τους, το κέφι τους για ζωή, το ίδιο τους τον εαυτό. Και κάτι τέτοιο δε γίνεται σε ένα βράδυ. Ξεκινάει από την πρώτη φορά που επέτρεψαν στον εαυτό τους να κλείσουν το στόμα, να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν κάτι που δεν τους ταιριάζει. Ξεκινάει από την πρώτη δικαιολογία που είπαν μέσα τους για να πεισθούν να ανεχτούν κάτι που δεν τους κάνει καλό. Οι δικαιολογίες αυτές είναι συνήθως του τύπου: «έτσι είναι οι σχέσεις, έτσι είναι οι άντρες, τις υπόλοιπες στιγμές νιώθω ότι με αγαπάει, είχε μια δύσκολη μέρα…».
Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να είναι κανείς με το σπαθί στο χέρι. Οι σχέσεις θέλουν αλληλοκατανόηση, σεβασμό και υπομονή. Πρώτα από όλα όμως πρέπει να σεβόμαστε εμείς τον εαυτό μας, να τον τοποθετούμε εκεί που του αξίζει, να του μιλάμε και να του φερόμαστε όπως θα θέλαμε να του φέρονται οι άλλοι. Το να είσαι αμετακίνητος και πεισματάρης είναι κακό. Το να είσαι όμως ακέραιος είναι απαραίτητο συστατικό της αυτοεκτίμησης και της ευτυχίας. Κάθε φορά που είστε ασυνεπής με τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας πλήττεται η ακεραιότητά σας. Κάθε φορά που παραβιάζεται τις αρχές σας και λέτε ψέματα στον εαυτό σας χαλάτε την εικόνα που έχετε για εσάς. Κάθε φορά που υπομένετε κάτι και πείθεστε από την ψευδή υπόσχεση ότι η αυτή φορά είναι η τελευταία, χάνετε λίγο από την πίστη στις δυνάμεις και την αξία σας. Και σα να μην φτάνουν όλα αυτά, είναι σαν να προσκαλείτε τον άλλον να σας φερθεί έτσι κάθε φορά. Γιατί ποιος θα σκεφτεί να είναι ειλικρινείς σε κάποιον που ζει μέσα στο ψέμα; Ποιος θα νοιαστεί κάποιον που δεν νοιάζεται για τον εαυτό του; Ποιος θα αγαπήσει κάποιον που δεν αγαπάει και δε σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό. Αν θέλετε να δημιουργήσετε μια υγιή, χαρούμενη σχέση που να σας καλύψει, ξεκινήστε από αυτή που έχετε με τον εαυτό.
Νάνσυ Μαλλέρου
Life, Business & Executive Coach
