Τι κάνει ο γονιός με το έφηβο παιδί του όταν δεν του έβαλε ποτέ όρια και τώρα αυτό αρνείται με πείσμα να διαβάσει, αναζητά μόνο τις εύκολες ηδονές (π.χ., παρέες, εξόδους, κινητά, κομπιούτερ) και του καταλογίζει ασταμάτητα ότι πλέον είναι αργά για να μάθει να σέβεται τις γονεϊκές επιταγές; Ο γονιός εύκολα πέφτει σε μια ψυχολογία αβοηθησίας και αδιεξόδου απέναντι στον έφηβο, σταματώντας να προσπαθεί να τον καταλάβει. Ωστόσο τα όρια, έστω και μεταγενέστερα, έστω και δύσκολα, μπορούν να μπουν.
Κοινές και ρεαλιστικές συμφωνίες μεταξύ γονιού και εφήβου για κάθε στόχο (διάβασμα, ξοδοι, ντύσιμο, χρήση διαδικτύου κ.λπ.) που να διέπονται από όρια, σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Επιβράβευση για κάθε, έστω και μικρό,επίτευγμα σε σχέση με τις συμφωνίες, προκειμένου να ενισχύονται το κίνητρο και η θετική συμπεριφορά. Απόσυρση
των επιβραβεύσεων όταν ο έφηβος δεν ανταποκρίνεται.
Να του παρέχετε πλήρη και άνευ όρωνυποστήριξη, αφήνοντάς τον όμως ναέρχεται εκείνος σε εσάς, γνωρίζοντας όμπορεί κάθε στιγμή να σας «βρει».
Αποφύγετε την κατάχρηση εξουσίας και αυταρχισμού, που το πιθανότερο είναι ότι θα γκρεμίσει κάθε δίοδο επικοινωνίας με τον έφηβο και θα συρρικνώσει την
προσωπικότητα και την αυτοεκτίμησή του.
Ενθαρρύνετέ τον να διαβάζει με στόχο τη μάθηση και τη διεύρυνση της σκέψης ανεξαρτήτως βαθμού.
Φροντίστε να έχετε μια καλή σχέση με τους καθηγητές, ώστε να διευρύνετε το υποστηρικτικό πλαίσιο.
Να θυμάστε ότι οι ματαιώσεις καραδοκούν στην ψυχολογία του γονιού που μεγαλώνει παιδί στην εφηβεία. Εκείνος συχνά νιώθει αποτυχημένος και πέφτει
σε απελπισία, νιώθει μόνος και ένοχος. Εκεί, όμως, ακριβώς είναι το στοίχημα της εφηβείας: Να μην προσωποποιήσουμε τις δυσκολίες της εφηβείας με μια δική
μας αποτυχία. Να είμαστε σταθεροί και ακέραιοι, προκειμένου να του θυμίζουμε ότι παραμένουμε οι ενήλικοι γονείς που θα του παρέχουμε ασφάλεια και όχι πανικό.
