Ξεχωρίζουμε την ίωση από την αλλεργία και την αντιμετωπίζουμε ανάλογα
Το καλοκαίρι αποχωρεί σιγά σιγά, αφήνοντας χώρο για το φθινόπωρο που πλησιάζει. Οι ηλιόλουστες μέρες των αποδράσεων στη θάλασσα και τις εξοχές δίνουν τη θέση τους στις πρώτες μέρες του σχολείου και στα πρωτοβρόχια. Το περιβάλλον αδιαμφισβήτητα ευνοεί την ανάπτυξη ιώσεων του αναπνευστικού, ειδικά στα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας αλλά και στα νήπια των βρεφονηπιακών σταθμών. Συνήθη συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνονται τέτοιες ιώσεις είναι η καταρροή ή η βουλωμένη μύτη, τα φταρνίσματα, τα δακρυσμένα μάτια και ο συνήθως χαμηλός πυρετός. Σε κάποιες περιπτώσεις προεξάρχει ο βήχας. Άλλοτε ξηρός, ερεθιστικός και άλλοτε παραγωγικός ή λαρυγγικός σαν γάβγισμα, με ή χωρίς δυσκολία στην αναπνοή.
Τα περισσότερα από τα συμπτώματα αυτά μπορεί να σημαίνουν και αναπνευστική αλλεργία στα αλλεργιογόνα του περιβάλλοντος. Τα πιο συνηθισμένα αλλεργιογόνα στη χώρα μας κατά τους φθινοπωρινούς μήνες είναι οι μύκητες της υγρασίας. Το φθινόπωρο ακόμα ανθίζουν και διάφορα χόρτα όπως η πικραλίδα και ζιζάνια όπως το περδικάκι. Έτσι, μια αναπνευστική αλλεργία μπορεί να προβάλλει με ρινική καταρροή ή συμφόρηση, φταρνίσματα, βήχα και κόκκινα δακρυσμένα μάτια, περίπου όπως και οι εποχιακές ιώσεις.
Καλούμαστε, λοιπόν, πολλές φορές να διαχωρίσουμε την ίωση από την αλλεργία μέσα από τα συμπτώματα που παρουσιάζει το παιδί. Κατ’ αυτόν τον τρόπο καθορίζεται η ορθή αντιμετώπιση της κάθε κατάστασης. Ποια είναι όμως τα σημάδια που θα μας βοηθήσουν σε αυτό το διαχωρισμό;
Αρχικά, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι αλλεργίες δεν εκδηλώνονται με πυρετό. Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε συνάρτηση με εκλυτικούς παράγοντες όπως είναι η υγρασία ή μια επίσκεψη σε ένα πάρκο. Υποχωρούν με την απόσυρση του αιτίου και βελτιώνονται με τη χορήγηση αντιισταμινικών. Αντίθετα, οι ιώσεις χαρακτηρίζονται και από άλλα συμπτώματα, όπως κακή διάθεση, μειωμένη όρεξη για φαγητό, πόνους στο σώμα, καθώς ίσως και με ενοχλήσεις από άλλα συστήματα του οργανισμού, όπως το γαστρεντερικό (πόνοι στην κοιλιά, διάρροιες, έμετοι). Η ρινίτιδα των ιώσεων δεν υποχωρεί με αντιισταμινικά και ακολουθεί τον κύκλο ημερών της εκάστοτε ίωσης. Και στις δυο περιπτώσεις το έκκριμα της μύτης είναι υδαρές (σα νερό), κάτι που συχνά μπερδεύει. Επίσης, η αλλεργική ρινίτιδα είναι εξαιρετικά σπάνια σε ηλικίες κάτω των 3 ετών και είναι περισσότερο πιθανή σε παιδιά με ιστορικό ατοπίας (ατοπική δερματίτιδα, τροφική αλλεργία). Κάτι εξίσου σημαντικό είναι η γνώση πως οι αλλεργίες δεν είναι μεταδοτικές σε αντίθεση με τις ιώσεις, που εξαπλώνονται με γρήγορους ρυθμούς. Για παράδειγμα, ένας ασθενής μπορεί να μεταδώσει σε άλλους 4 κατά την περίοδο της γρίπης, με αποτέλεσμα πάνω από τα μισά παιδιά σε μια τάξη παιδικού σταθμού να παρουσιάζουν κοινά συμπτώματα.
Το ίδιο συμβαίνει και με ιώσεις που εκδηλώνονται με εξανθήματα, όπως ο ιός Coxackie. Και στην περίπτωση αυτή η σκέψη της αλλεργίας απομακρύνεται – αρχικά λόγω της εμφάνισης σε πολλά παιδιά, αλλά και λόγω του χαρακτήρα των εξανθημάτων που δεν έχουν κνησμό, όπως τα αλλεργικά εξανθήματα.
Βέβαια, όταν ένα παιδί ή νήπιο εμφανίσει συμπτώματα που θα μπορούσαν να σημαίνουν ίωση, ενδείκνυται να τηρούνται σχολαστικά τα απαραίτητα μέτρα ατομικής υγιεινής. Το σωστό πλύσιμο των χεριών με νερό και σαπούνι, ειδικά μετά τον καθαρισμό της μύτης, η συνήθεια να βήχει το παιδί στον αγκώνα και η χρήση μικρής ποσότητας αντισηπτικού προστατεύουν από τη διασπορά λοιμωδών παραγόντων στο περιβάλλον.
Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε γρίφο που απασχολεί τους γονείς και αφορά την υγεία των παιδιών η βοήθεια του Παιδιάτρου κρίνεται καθοριστική. Ειδικότερα, αν υπάρχει υπόνοια για αλλεργία, η γνώμη του Παιδοαλλεργιολόγου είναι πολύτιμη για τη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπεία στα αλλεργικά νοσήματα των παιδιών.
