Η μεγαλύτερη απογοήτευση του 2020 δεν ήταν ότι είδαμε μέσα από τα παράθυρα των σπιτιών μας την άνοιξη να περνά και να χάνεται ή ότι o Donald Trump μίλησε αστειευόμενος (;) για ενέσεις αντισηπτικού διαλύματος ως μέτρο προστασίας από τον κορωνοϊό. Το μεγαλύτερο let down ήταν όλοι εκείνοι που έσπευσαν να ανεβάσουν τo μαύρο τετράγωνο στο προφίλ τους στο Instagram στα πλαίσια του #BlackoutTuesday. Πού αραγε είναι τώρα;
Τα μαύρα αυτά τετράγωνα αποτέλεσαν μια αρχική ιδέα δύο μαύρων γυναικών από τη μουσική βιομηχανία, των Jamila Thomas και Brianna Agyemang, με στόχο να εστιάσουν την προσοχή στις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα. Όπως όλες οι καλές ιδέες όμως συχνά ευτελίζονται, έτσι και αυτή κατέληξε να θεωρείται trend, με τους χρήστες της πλατφόρμας να πιστεύουν ότι δηλώνουν “παρόντες” στον αγώνα υπέρ των ίσων δικαιωμάτων με ένα κλικ στο κινητό τους. Η μάχη θα πρέπει να συνεχίζεται κάθε Τρίτη και κάθε μέρα, ακόμα κι αν το hashtag δεν είναι πια trendy στο Instagram κι ακόμα κι αν τα ονόματα των George Floyd και Breonna Taylor δεν ακούγονται στις ειδήσεις των οκτώ.
Εμείς θέλοντας να συνεχίζουμε τη συζήτηση σχετικά με την προσφορά της μαύρης φυλής στην κοινωνία, αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε 3 αντικείμενα που χρησιμοποιείτε καθημερινά, τα οποία δεν θα υπήρχαν χωρίς την εφευρετικότητα των μαύρων γυναικών. Οι απίστευτες συνεισφορές τους έχουν παραβλεφθεί σε μεγάλο βαθμό από τη σύγχρονη κοινωνία, παρά τις δυσμενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι εφευρέσεις τους. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν σχεδόν αδύνατο να γίνουν δεκτές στα πανεπιστήμια ή να τους χορηγηθούν διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τις δημιουργίες τους. Ο φυλετικός ρατσισμός εμπόδισε πολλές γυναίκες να διαπρεύσουν, καθώς σπάνια τις έπαιρναν στα σοβαρά. Παρά τα εμπόδια αυτά, οι μαύρες γυναίκες κατάφεραν να πολεμήσουν για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας τους και, σε πολλές περιπτώσεις, να πωλούν τις εφευρέσεις τους στην αγορά. Ακολουθούν πέντε από αυτές:
Βούρτσα μαλλιών
Ενώ εξακολουθεί να είναι ασαφές πότε εφευρέθηκε η χτένα ή βούρτσα μαλλιών, η Lyda Newman, μια μαύρη γυναίκα που ζούσε στο Μanhattan, ήταν η πρώτη, η οποία κατοχύρωσε τη βούρτσα μαλλιών το 1898. Η βούρτσα της ήταν η πρώτη που είχε συνθετικές τρίχες -αντί για τρίχες ζώων-, και σχεδιάστηκε έτσι ώστε να είναι πολύ πιο εύκολος ο καθαρισμός της.
Σύμφωνα με το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της, είχε ως στόχο “να παρέχει μια νέα και βελτιωμένη βούρτσα μαλλιών, η οποία να είναι απλή και ανθεκτική στην κατασκευή, πολύ αποτελεσματική στη χρήση και να επιτρέπει τον άνετο καθαρισμό της”.
Ψαλίδι για μπούκλες
Το 1980, χορηγήθηκε στην Theora Stephens το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για “ένα πιο αποτελεσματικό ψαλίδι για μπούκλες”. Δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πληροφορίες για την Stephens, εκτός από το ότι ήταν μια μαύρη κομμώτρια, η οποία προφανώς είχε απηυδήσει με τα τότε διαθέσιμα προϊόντα για μπούκλες, και αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, εφευρίσκοντας ένα προϊόν, του οποίου οι μοντέρνες εκδοχές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα.
Σερβιέτες
Αν λάβουμε υπόψη ότι η εμμηνόρροια αποτελεί ταμπού ακόμα και σήμερα, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο λίγο μιλούσαν οι γυναίκες για αυτή τη δεκαετία του 1950. Οι πρώιμες εκδοχές των σερβιετών μιας χρήσης ήταν διαθέσιμες στα καταστήματα, ωστόσο είχαν πολύ κακό σχεδιασμό και ήταν πολύ ακριβές, ενώ συχνά οι γυναίκες ντρέπονταν να τις ζητήσουν. Το ίδιο ίσχυε και για τα ταμπόν, τα οποία ακόμα λιγότερες γυναίκες επέλεγαν, αφού θρησκευτικοί αρχηγοί διέδιδαν ότι είναι “διαβολικά” και ότι ξυπνούν ερωτικές επιθυμίες στα νεαρά κορίτσια.
Το 1954 λοιπόν η Mary Beatrice Davidson Kenner κατοχύρωσε την εφεύρεσή της, μια ρυθμιζόμενη ζώνη για σερβιέτες με μια αδιάβροχη τσέπη για να διατηρεί τη σερβιέτα στη θέση της, η οποία ήταν φτιαγμένη για να φοριέται κάτω από τα ρούχα. Ήταν μια λαμπρή ιδέα που συγκέντρωσε την προσοχή μεγάλων εταιρειών, αλλά η εφεύρεση της Kenner δυστυχώς πλήχτηκε από το φυλετικό ρατσισμό.”Μία μέρα ήρθα σε επαφή με μια εταιρεία που εξέφρασε ενδιαφέρον για την εμπορία της ιδέας μου. Ήμουν τόσο χαρούμενη”, είχε πει στο παρελθόν η Kenner. “Λυπάμαι που το λέω, αλλά όταν ανακάλυψαν ότι ήμουν μαύρη, το ενδιαφέρον τους εξατμίστηκε. Ο εκπρόσωπος επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και με ενημέρωσε ότι η εταιρεία δεν ενδιαφερόταν πλέον.”
Τρία χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1957, η Kenner έλαβε επιτέλους το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεσή της, η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρέως, μέχρι που τελικά τη δεκαετία του 1980 προστέθηκε μια κολλητική ταινία στο κάτω μέρος των σερβιετών έτσι ώστε να κολλούν στα εσώρουχα. Η Kenner δεν πλούτισε ποτέ από τις εφευρέσεις της. “Στόχος μου δεν ήταν ποτέ τα χρήματα. Ήθελα να κάνω απλά πιο εύκολη τη ζωή των ανθρώπων”, είχε πει.