Το στρες μαστίζει και τα παιδιά!

Τα παιδιά ανταποκρίνονται διαφορετικά στο άγχος ανάλογα με την ηλικία τους, τις ιδιαιτερότητες προσωπικότητας, τις ικανότητες αντιμετώπισης, γεγονός που δεν αποκλείεται από πολλούς γονείς να μην καταφέρουν να αναγνωρίσουν τα σημάδια του στρες στο παιδί τους. «Οι γονείς πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τα σημάδια του παιδικού άγχους και να αναζητούν πιθανές αιτίες.

Οι γονείς είναι οι πρώτοι που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να διαχειριστούν το άγχος τους. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν παιδιά που μπορεί να παρουσιάζουν αγχώδη διαταραχή για διάφορους λόγους. Είτε διότι είναι έτσι δομημένο το μοντέλο της οικογένειας και μεταφέρεται το επαγγελματικό stress των γονέων/ενηλίκων προς αυτά, είτε να οφείλεται και σε κληρονομικούς παράγοντες. Σε κάθε περίπτωση μπορούν να επωφεληθούν από επαγγελματική βοήθεια με ήπιας μορφής κοινωνική θεραπεία», επισημαίνει η Κλινική Ψυχολόγος Βίκυ Δασκαλάκη, MSc, University of London.

Σημάδια άγχους στα παιδιά 

«Το stress οδηγεί τα παιδιά στο να εκφράζονται με τρόπους απογοητευτικούς ή αλλόκοτους προς τους γονείς, ωστόσο είναι υψίστης αναγκαιότητας για τους γονείς των ανηλίκων να αναγνωρίσουν ή και να λάβουν μια σωστή ενημέρωση επίγνωσης συμπτωματολογίας άγχους στο παιδί. Πολλές φορές μέσα από το παιχνίδι και ιδίως στην πρώιμη παιδική ηλικία, κρύβονται πάρα πολλά σημάδια άγχους που αφορούν  συμπεριφοριστικά και συναισθηματικά ζητήματα του παιδιού. Όλα αυτά σχετίζονται με συναισθήματα άγχους», τονίζει η κ. Δασκαλάκη.

Μερικά κοινά σημεία συμπεριφοράς άγχους περιλαμβάνουν:

1. Ανάπτυξη νευρικής συνήθειας, όπως το δάγκωμα νυχιών. 
2. Φόβοι – ειδικές φοβίες (όπως φόβος για το σκοτάδι, μόνος ή ξένοι). 
3. Φόβος για ύψη ή καταιγίδες (σε μικρότερα παιδιά σχολικής ηλικίας). 
4. Δυσκολία συγκέντρωσης (εκδήλωση στο σχολείο και κατά την άσκηση σχολικών καθηκόντων). 
5. Άρνηση να πάει σχολείο (προφάσεις και δικαιολογίες). 
6. Διαρκής πρόκληση προβλημάτων στο σχολείο για ιδεολογικά ζητήματα (είτε με συμμαθητές είτε με εκπαιδευτικούς).  
7. Φόβος για το σκοτάδι, τέρατα, έντομα και ζώα σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. 
8. Μικροκλοπές ασήμαντης αντικειμενικής αξίας πραγμάτων. 
9. Απομόνωση/αποξένωση  (απόσυρση από οικογένεια ή φίλους ιδίως κατά την εφηβεία).  
10. Ανησυχούν για το σχολείο και τους φίλους τους (για τα μεγαλύτερα παιδιά σχολικής ηλικίας και εφήβους). 
11. Μπορεί επίσης να έχουν άγχος για εξετάσεις και βαθμούς. 
12. Υψηλά επίπεδα stress εξαιτίας του ισχυρού ανταγωνισμού εντός σχολείου, όσον αφορά τις υψηλόβαθμες επιδόσεις και απαιτήσεις. 

«Αυτοί οι παιδικοί φόβοι είναι φυσιολογικοί και συνήθως μειώνονται από μόνοι τους καθώς το παιδί μεγαλώνει. Θεωρείται περιστασιακό άγχος, το οποίο μπορεί να είναι φυσιολογικό, και η περισσότερο παρατεταμένη παραμονή για να υποδείξει αληθινά συμπτώματα μιας αγχώδους διαταραχής. Τραυματικά γεγονότα και μετατραυματικό στρες στην παιδική ηλικία είναι λιγότερο εμφανή, ωστόσο σε περιπτώσεις ειδικών συνθηκών όπως παιδιά σε εμπόλεμες ζώνες ή πρόσφυγες, είναι δυνατό να παρουσιάσουν» συμπληρώνει η Ψυχολόγος κ. Δασκαλάκη.

Οι παράγοντες που προκαλούν ανησυχία και άγχος στα παιδιά διαφορετικών ηλικιών μπορεί να είναι οι νέες καταστάσεις αλλαγής (π.χ σε περίπτωση διαζυγίου, αλλαγής οικίας, έλευσης ενός νέου παιδιού στην οικογένεια), απαιτητικές εργασίες, ακόμη και άγνωστοι άνθρωποι μπορεί να οδηγήσουν σε φόβο και άγχος στα παιδιά ανά περιόδους!

Το άγχος συχνά εμφανίζεται με σωματικά συμπτώματα. Τα παιδιά που αισθάνονται άγχος συνήθως αναφέρουν πονοκεφάλους ή στομαχόπονο και σίγουρα επισκέπτονται πιο τακτικά τον παιδίατρο.

Πηγές άγχους σε εφήβους   

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, οι πηγές άγχους τους διευρύνονται – πολλαπλασιάζονται. Οι έφηβοι είναι πιθανότερο από τα μικρά παιδιά να αγχωθούν από τις καταστάσεις καθώς έχουν ήδη μεγιστοποιηθεί οι θεματικές ενότητες που χρειάζονται να εμβαθύνουν αλλά και οι σωματικές απαιτήσεις πλέον στο μέγιστο βαθμό. Οι συνομήλικοι μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του άγχους, αλλά και το αντίστροφο. Οι κοινωνικές σχέσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές στην εφηβεία. Πολλοί έφηβοι ανησυχούν για την προσαρμογή στις πρώτες τους ρομαντικές σχέσεις και την πίεση των συνομήλικων γύρω από τη χρήση ουσιών και το σεξ.