Θρέψη σώματος και πνεύματος στο σχολείο: Βιβλία και ταπεράκια στη σχολική τσάντα

Με την έναρξη των σχολείων κάθε χρόνο ξεκινάει ένα ακόμα καθημερινό άγχος για τους γονείς: «Τι θα δώσω αύριο πάλι στο παιδί μου για κολατσιό;». Πολλοί γονείς ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις, φτιάχνουν σαντουιτσάκια σε σχήμα δεινόσαυρου συνοδεία λαχανικών με σπιτικό ντιπ από ρεβίθια για να καταλήξουν μετά από λίγο καιρό απογοητευμένοι -είτε λόγω έλλειψης χρόνου είτε επειδή το ταπεράκι γυρίζει πίσω στο σπίτι ανέγγιχτο- να δίνουν στα παιδιά λεφτά για το κυλικείο.
Ανάμεσα σε αυτά τα δυο άκρα υπάρχει μια ισορροπία που δεν χρειάζεται να επιβαρύνει ούτε την υγεία των παιδιών μας, ούτε το πορτοφόλι, αλλά ούτε και το ήδη βεβαρυμένο πρόγραμμά μας.

Αρχικά πρέπει να διευκρινίσω:
1. Πολλά υγιέστατα παιδιά δεν θέλουν να φάνε τίποτα για κολατσιό. Είτε τους αρκεί το πρωινό γιατί τα κρατάει απ’ ευθείας ως το μεσημεριανό είτε απλά παίζουν και δεν ενδιαφέρονται για φαγητό ενδιάμεσα. Ίσως φάνε περισσότερο το μεσημέρι, ίσως και όχι. ΔΕΝ θα λιμοκτονήσουν και είναι δική τους απόφαση και όχι δική μας.
2. Το κολατσιό δεν είναι για σούπερ-χόρταση, δεν θέλουμε τα ταΐζουμε τα παιδιά σαν να πρόκειται να πάνε στον πόλεμο. Είναι ένα προαιρετικό μικρογεύμα.
3. Οι συσκευασμένοι χυμοί και τα αναψυκτικά έχουν πολλή ζάχαρη πέραν των άλλων πρόσθετων, ΔΕΝ ξεδιψούν το παιδί και ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται στην απαραίτητη ημερήσια ποσότητα νερού που πρέπει να καταναλώνει.
4. Το κέικ ΔΕΝ είναι κολατσιό. Το κέικ (ναι, και το σπιτικό!) μετράει σαν γλυκό, δηλαδή επιδόρπιο, όχι σαν κολατσιό. Περιέχει συνήθως λευκό αλεύρι, ζάχαρη, βούτυρο κ.λπ., οπότε μετράει κανονικότατα στα γλυκά. Έχει χαμηλή θρεπτικότητα και πολλές-πολλές θερμίδες.
Δεν εννοώ πως δεν πρέπει ποτέ να δίνουμε κέικ για κολατσιό. Αλλά ένα παιδί που παίρνει καθημερινά στο σχολείο τέτοιες τροφές σημαίνει πως τρώει κάθε μέρα γλυκά. Επακόλουθο δεν είναι απλά τα χαλασμένα δόντια και τα παραπάνω κιλά, αλλά ένα σωρό μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας.

ΣΩΣΤΟ ΚΟΛΑΤΣΙΟ
Το ιδανικό κολατσιό είναι συνήθως πολύ απλό: μισό φρούτο εποχής, λίγα κομματάκια καρότο, ένα κομμάτι τυρί και (προαιρετικά) ένα παξιμάδι ή μια φέτα ψωμί, ιδανικά ολικής άλεσης. Συνοδεύουμε με σκέτο νερό. Και… ό,τι φάει!
Όλα τα συστατικά μπορούν να αντικατασταθούν: το μισό μήλο π.χ. με δύο βερίκοκα ή λίγες φέτες πορτοκάλι ή δύο μανταρίνια κ.λπ. Αντί καρότου μπορούμε να δώσουμε αγγούρι ή ντομάτα ή πιπεριά ή άλλο λαχανικό κ.ο.κ.
Η υγεία των παιδιών μας θα ήταν πολύ καλύτερη αν βλέπαμε περισσότερα ταπεράκια στο σχολείο και ξανασυστήνω να θεωρούμε το κολατσιό ως «προσφορά» τροφής και όχι ως απαραίτητο γεύμα που υποχρεώνεται να φάει το παιδί.