Εχουμε µπει για τα καλά στον δεύτερο µήνα του ΡωσοΟυκρανικού πολέµου και κάθε συνετός πολίτης σε αυτή την γη, προσπαθεί να καταλάβει τα πραγµατικά αίτια και κυρίως να µετρήσει τις όποιες επιπτώσεις του στην καθηµερινότητά του, αλλά και στο εγγύς, αν µην τι άλλο, µέλλον του. Και ενώ σχεδόν όλοι µας πιστεύουµε ότι ζούµε σε ένα περιβάλλον οικονοµικής και όχι µόνο παγκοσµιοποίησης, όπου κεφάλαια, αγαθά, άνθρωποι και ιδέες διακινούνται µε απίστευτη ταχύτητα και απρόσκοπτα, ξαφνικά βρισκόµαστε σε έναν πλανήτη χωρισµένο σε δύση και ανατολή, ή ορθότερα ΝΑΤΟ και Ε.Ε., κατά Ρωσίας µε τις χώρες που ανήκουν στην σφαίρα επιρροής της, όπου αγαθά, κεφάλαια, ακόµα και ειδήσεις στοχοποιούνται, ένθεν κακείθεν, γυρίζοντας την ανθρωπότητα σε µακρινές, όπως θα θέλαµε να πιστεύουµε, εποχές.
Τί συνέβη λοιπόν και φτάσαµε ως εδώ;
Η απάντηση είναι πολύπλοκη και εξαρτάται από ποια οπτική γωνία την βλέπει κανείς. Θα δώσω την δική µου πιστεύοντας, ότι αν µη τι άλλο, είναι αποστασιοποιηµένη από δογµατισµούς και οικονοµικοπολιτικά συµφέροντα, ενώ την ίδια στιγµή η ηλικία µου, µου δίνει το προνόµιο να έχω βιώσει όλα τα ιστορικά γεγονότα τα τελευταία τουλάχιστον 50 χρόνια. Ας αρχίσουµε λοιπόν µε την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη της 10ετίας του ‘80 και την κατάρρευση του κοµµουνιστικού µοντέλου που τόσο µίσησαν οι ∆υτικοί Σύµµαχοι του Β Παγκοσµίου Πολέµου και κυρίως οι Αµερικάνοι. Πιο µπροστά και µε την λήξη του πολέµου, µε την συµφωνία της Γιάλτας, ο κόσµος µοιράστηκε σε δύο στρατόπεδα της ∆ύσης και της Ανατολής, του καπιταλισµού και του σοσιαλισµού.
Έτσι άρχισε και ο ψυχρός πόλεµος ανάµεσα στα δύο στρατόπεδα που συχνά µετατρέπονταν σε θερµό, σε διάφορες γωνιές του πλανήτη. Κορέα, Βιετνάµ, µερικά µόνο παραδείγµατα. ∆ηµιουργήθηκε δε εξ αφορµής αυτής της αντιπαλότητας και η Βόρειοατλαντική Συµµαχία που ακούει στο όνοµα ΝΑΤΟ (1949). Στόχος η προστασία των ∆υτικών χωρών, από των εξ ανατολών κινδύνων, µιας σοσιαλιστικής χώρας, δηλαδή της Σοβιετικής Ένωσης και ενδεχοµένως και της ανερχόµενης Κίνας.
Με τον κατακερµατισµό όµως της Σοβιετικής Ένωσης και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισµού θα περίµενε κανείς να δει και την κατάλυση του ΝΑΤΟ. Και το κραυγαλέο η ίδια η νέα Ρωσία ζήτησε µετά την Περεστρόικα, να ενταχθεί σαν µέλος του ΝΑΤΟ!! Το ΝΑΤΟ όχι µόνο δεν διαλύθηκε αλλά και «λογικά» σκεπτόµενο αρνήθηκε να κάνει µέλος του την καπιταλιστική πλέον Ρωσία. Εάν την έκανε θα έπαυε να έχει λόγο ύπαρξης. Αντίθετα προχώρησε σε ένταξη όλων των νέων κρατών που συστάθηκαν από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουµανία, σαν κράτη που αν µη τι άλλο ήταν στη σφαίρα επιρροής βάσει του συµφώνου της Βαρσοβίας (1955), και εν συνεχεία Τσεχία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία. Όλα δηλαδή τα δυτικά σύνορα της Ρωσίας. Και έρχεται να αναρωτηθεί εύλογα κανείς τι σκοπούς εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ, όταν ο στόχος της αλλαγής της Ρωσίας από το «επικίνδυνο κοµµουνιστικό» µοντέλο έχει επιτευχθεί και όταν η ίδια δέχεται να γίνει µέλος αυτής της Συµµαχίας;
Η απάντηση είναι µόνο µία. Το βαθύ στρατιωτικό κράτος της Αµερικής, ή πιο απλά, η αµυντική ή αν θέλετε η επιθετική βιοµηχανία της. Είναι το ίδιο βαθύ κράτος που σκότωσε τους Κένεντυ, δηµιούργησε δεκάδες πολέµους σε όλα τα µήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη, δεν επιτρέπει να λυθεί το Παλαιστινιακό, το Κυπριακό, το Λιβυκό, διέλυσε την Γιουγκοσλαβία χωρίς ούτε αναφορά στο συµβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, εισέβαλε στο Ιράκ άνευ αιτίας, συµβάλλοντας έτσι στη δηµιουργία του ISIS, το οποίο γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλες σχεδόν τις ισλαµικές χώρες, καταστρέφοντας ολοσχερώς την Συρία, την Λιβύη κ.λπ. Και ενώ λοιπόν, για να γυρίσουµε στα Ουκρανικά, έχει περικυκλώσει σχεδόν όλη τη Ρωσία από τα δυτικά της σύνορα, προχωράει ένα βήµα παρακάτω να εντάξει Ουκρανία και Γεωργία στην Βορειοατλαντική Συµµαχία, ξέροντας, πολύ καλά, ότι εκεί είναι οι κόκκινες γραµµές της Ρωσίας του Πούτιν. Είναι σαν να έχεις µία τραυµατισµένη (λόγω των γεγονότων της δεκαετίας του ’90) αλλά ζωντανή αρκούδα και της πετάς πέτρες, πιστεύοντας ότι έτσι ή θα την σκοτώσεις ή θα σε παρακαλάει κλαίγοντας να την αφήσεις να ζήσει.
Έχουν γραφτεί ήδη άρθρα ότι ο κος Μπάιντεν παγίδευσε τον Πούτιν, ότι δήθεν θα εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, για να προκαλέσει την αντίδραση του και έτσι να συσπειρώσει το ΝΑΤΟ, το εγκεφαλικά νεκρό, όπως το χαρακτήρισε και ο Μακρόν και ταυτόχρονα να πλήξει την Ρωσική οικονοµία.
Ποιό είναι όµως το διαφαινόµενο αποτέλεσµα;
Μία σειρά από οικονοµικά αντίποινα της ∆ύσης, που όµως γυρίζουν µπούµερανγκ και στην ίδια τη ∆ύση και κυρίως στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγχρόνως, µία συσπείρωση των χωρών της Ασίας, κατά του ψυχρού οικονοµικού πολέµου της αµερικανικής πολιτικής. Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιράν, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ουζµπεκιστάν, Ινδονησία, Κατάρ, ακόµα και Βραζιλία και Νότια Αφρική, συσπειρώνονται σε ένα νέο οικονοµικοπολιτικό γίγνεσθαι, όπου οι συναλλαγές θα πραγµατοποιούνται σε ένα νόµισµα που δεν θα έχει να κάνει ούτε µε το δολάριο ούτε µε το ευρώ. Παράλληλα αγαθά και υπηρεσίες θα αλλάξουν διαδροµή µε προτεραιότητα τη διακίνησή τους στις χώρες επιρροής. Από ένα τέτοιο σκηνικό σίγουρα οι µεγάλοι χαµένοι θα βρεθούν να είναι η Ευρώπη και βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στερούµενη βασικών πρώτων υλών και βεβαίως πηγών ενέργειας, θα χρειαστεί 25 τουλάχιστον χρόνια για να βρει εναλλακτικές. Με 27 δε κράτη µέλη, µε διαφορετικά συµφέροντα και κουλτούρα (Βορράς Νότος κ.λπ.) είναι ισχυρά αµφίβολο, αν µπορέσει να απορροφήσει τους κραδασµούς. Από την άλλη πλευρά, η σύµµαχος Αµερική, έχει αποδείξει και µε τους πρόσφατους δασµούς σε ευρωπαϊκά προϊόντα, ακόµα και στο Ελληνικό λαδάκι, ότι πάνω από όλα είναι το Αμερικάνικο συµφέρον και η επικυριαρχία της σε όλα τα επίπεδα.
Αυτό θα το νιώσει και ο Πρόεδρος Ζελένσκι για τον οποίο τα χειρότερα θα έρθουν, δυστυχώς, µετά το τέλος του πολέµου. Όταν θα βρεθεί µε µία χώρα απόλυτα ισοπεδωµένη, χωρίς οικονοµία, υποδοµές και πόρους ανασυγκρότησης. Τώρα εισπράττει τα χειροκροτήµατα, πολύ καλό σηµάδι για ηθοποιούς σε ένα ειρηνικό θέατρο. Το τελικό όµως «χειροκρότηµα» θα είναι και το καθοριστικό. Αυτό δύσκολα θα το εισπράξει, όταν θα πρέπει να γυρίσουν τέσσερα τουλάχιστον εκατοµµύρια αυτοεξόριστοι από το εξωτερικό και διπλάσιοι τουλάχιστον από το εσωτερικό. Άξιζε το κόστος θα αναρωτηθούν εύλογα οι Ουκρανοί για ένα άρθρο στο Σύνταγµα τους, που ορίζει τη συµµετοχή τους σαν µέλος του ΝΑΤΟ; Στο τέλος αντί για ΝΑΤΟ θα δουν το ∆ΝΤ και εµείς οι Έλληνες και οι Αργεντινοί, και όχι μόνο, ξέρουµε πολύ καλά τι σηµαίνει ∆ΝΤ.
Συµπεράσµατα:
Το βαθύ κράτος της Αµερικής διατηρεί το ΝΑΤΟ για να ενισχύει την πολεµική της και όχι µόνο βιοµηχανία. Ο ΡωσοΟυκρανικός πόλεµος, µαζί και µε την προσπάθεια της Αµερικής να περιορίσει την ραγδαία οικονοµική εξάπλωση της Κίνας, θέτει τις βάσεις για ένα νέο οικονοµικοπολιτικό περιβάλλον, µε νέα διεθνή συναλλακτικά νοµίσµατα και νέες διαδροµές διακίνησης αγαθών και πρώτων υλών κατά προτεραιότητα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρεθεί στη µέση αυτού του νέου ανταγωνιστικού µοντέλου και θα αργήσει, και αν τα καταφέρει τελικά, να βρει την περπατησιά της.
Kαι για να απαντήσουµε ευθέως στο ερώτηµα του τίτλου αυτού του άρθρου… ναι βρισκόµαστε µπροστά σε ένα παγκόσµιο οικονοµικό πόλεµο µε απρόβλεπτες διαστάσεις και µε την ελπίδα ότι δεν θα µετατραπεί και σε στρατιωτικό. Γιατί τότε…
Εύχοµαι το Καθολικό και το Oρθόδοξο Πάσχα, που γιορτάζουµε αυτό το µήνα της άνοιξης, να φωτίσει την καρδιά και το µυαλό αυτών που αποφασίζουν για εµάς, χωρίς εµάς, και όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω, σαν πολύ πιθανές προοπτικές, να αποδειχτούν µόνο σαν προϊόν στη σφαίρα της φαντασίας µου.
Εύχοµαι σε όλους εσάς ψυχική και σωµατική υγεία, για αυτό µείνετε κοντά στο ΔΥΟ!Σας φροντίζουν για αυτά οι πλέον έγκριτοι επιστήµονες µας. Καλή Άνοιξη!
