Η νοσογόνος παχυσαρκία και η αντιμετώπισή της

Η παχυσαρκία αναγνωρίζεται ως ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας από το 1997 και ορίζεται ως η «μη φυσιολογική και υπερβολική συσσώρευση λίπους που μπορεί να βλάψει την υγεία». Αποτελεί μια πραγματική μάστιγα της κοινωνίας μας, διότι είναι μια πολύπλοκη ασθένεια που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους και αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες θανάτου παγκοσμίως.
«Εκτιμάται με το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ, ή στα αγγλικά BMI: Βody Μass Ιndex), ο οποίος παρουσιάζει ευθεία συσχέτιση με την ποσότητα του σωματικού λίπους τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, στους ενήλικες το υπερβάλλον βάρος ορίζεται ως ΔΜΣ 25-30 kg/m2 και η παχυσαρκία ως ΔΜΣ ίσος ή μεγαλύτερος από 30 kg/m2. Αυτός ο δείκτης υπολογίζεται διαιρώντας απλά το βάρος μας (σε κιλά) με το τετράγωνο του ύψους μας (σε μέτρα)», εξηγεί ο δρ Παναγιώτης Λαΐνας, Γενικός Χειρουργός, Αναπληρωτής Διευθυντής Γενικής & Βαριατρικής Χειρουργικής Metropolitan Hospital, Υπεύθυνος του Τμήματος Παχυσαρκίας των HealthSpot Κηφισιάς & Γλυφάδας.

Πότε μιλάμε για νοσογόνο παχυσαρκία;

Η νοσογόνος παχυσαρκία είναι μια σοβαρή ασθένεια με πρωτοφανή εξάπλωση τα τελευταία τριάντα χρόνια, η οποία πλέον έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας. Ορίζεται ως η παρουσία ΔΜΣ άνω του 40 kg/m2, χωρίς κανένα συνοδό νόσημα ή άνω του 35 kg/m2 με τουλάχιστον ένα συνοδό νόσημα όπως αρτηριακή υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, σύνδρομο υπνικής άπνοιας και αρθραλγίες.
Αποτελεί ένα πρόβλημα με σοβαρές ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις και αφορά όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις. Η χώρα μας, δυστυχώς, έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά νοσογόνου παχυσαρκίας στην Ευρώπη, τόσο στους ενήλικες όσο και στους εφήβους και στα παιδιά.
«Αυτό το γεγονός είναι πραγματικά θλιβερό, γιατί αφορά έναν μεγάλο αριθμό ατόμων, τα οποία στερούνται την ποιότητα ζωής που θα μπορούσαν να έχουν καθώς και την καλή υγεία τους. Ωστόσο, υπάρχουν καλά νέα από την πλευρά της επιστήμης όσον αφορά στην αντιμετώπισή της», επισημαίνει ο ιατρός.

Αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας

Το πιο σημαντικό (και) για τη νοσογόνο παχυσαρκία είναι η πρόληψη, δηλαδή το να μη φτάσει κανείς εκεί. Για τις περιπτώσεις όμως που βρίσκονται στα επίπεδα βαριάς νοσογόνου παχυσαρκίας, ένας σημαντικός αριθμός επιστημονικών μελετών έχει δείξει ότι η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος όσον αφορά στην απώλεια βάρους, στη θεραπεία των συνοδών παθήσεων καθώς και στη μείωση του αριθμού των θανάτων που σχετίζονται με τη νόσο.
Σήμερα, ανάμεσα στις εφαρμοζόμενες, υπάρχουν δύο επεμβάσεις χειρουργικής νοσογόνου παχυσαρκίας που είναι οι δημοφιλέστερες παγκοσμίως γιατί είναι οι πλέον αποτελεσματικές. Αυτές είναι η επιμήκης γαστρεκτομή και η γαστρική παράκαμψη. Η επιμήκης γαστρεκτομή ή γαστρεκτομή δίκην «μανικιού» ή «sleeve» γαστρεκτομή, είναι μια σχετικά απλή επέμβαση περιοριστικού τύπου που περιλαμβάνει την εκτομή των δύο τρίτων του στομάχου με στόχο τη διαμόρφωση ενός γαστρικού σωλήνα ως προέκταση του οισοφάγου, που διευρύνεται στην περιοχή του άντρου.
Η αφαίρεση του θόλου και του μεγαλύτερου τμήματος του «σώματος» του στομάχου έχουν ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της γαστρικής χωρητικότητας. Συνεπώς, το αίσθημα κορεσμού επέρχεται νωρίτερα, με λήψη λιγότερης ποσότητας τροφής.
Η γαστρική παράκαμψη είναι μια επέμβαση που αλλάζει την ανατομία του πεπτικού σωλήνα, παρακάμπτοντας τμήμα του λεπτού εντέρου και οδηγεί σε σημαντική απώλεια βάρους μέσω της περιοριστικής και της δυσαπορροφητικής επίδρασής της. Οι επεμβάσεις πραγματοποιούνται με τη λαπαροσκοπική μέθοδο, μέσα από μικρές τομές λίγων χιλιοστών (5-10 χιλιοστά).