Αν έχεις προσπαθήσει να αντιγράψεις ένα look που είναι τόσο “no–makeup makeup” που χρειάζεσαι 12 προϊόντα για να το πετύχεις, ξέρεις. Παλιά ναι, ίσως νόμιζες κι εσύ ότι η ομορφιά είναι απλώς θέμα τάσεων, τώρα όμως γνωρίζεις ότι δεν είναι μόνο αυτό. Ή μάλλον… δεν είναι καθόλου αυτό.
Η αληθινή ομορφιά δεν βγαίνει από τα νέα λανσαρίσματα της αγοράς, ούτε από κάποιον οδηγό της Vogue. Βγαίνει από άλλα μέρη, ίσως πιο άβολα, σίγουρα πιο αυθεντικά. Κι αν το δεις αλλιώς, ίσως βγει και από μια Τρίτη απόγευμα που αποφάσισες να φορέσεις το κραγιόν που “δεν σου πάει”, μόνο και μόνο επειδή σου έφτιαχνε τη διάθεση.
Ομορφιά δεν είναι μόνο ό,τι βλέπεις
Οι βιομηχανίες ομορφιάς και μόδας έχουν γίνει τρομερά αποτελεσματικές στο να μας πείθουν ότι χρειάζεται να “διορθώσουμε” κομμάτια του εαυτού μας για να θεωρηθούμε όμορφοι. Μπορείς να φοράς τις πιο μοντέρνες τζιν βερμούδες από το funky–buddha.com και να βάφεσαι με τα πιο viral προϊόντα από Sephora και πάλι να μη νιώθεις αρκετός/ή.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αισθητικό, αλλά και βαθιά κοινωνικό. Σύμφωνα με έρευνα του Mental Health Foundation, περίπου το 35 % των εφήβων ηλικίας 13-19 δηλώνει ότι ανησυχεί “συχνά” ή “πάντα” για την εικόνα του σώματός του. Επιπλέον, τα social media συχνά εντείνουν την πίεση μέσω σύγκρισης με τέλειες, επεξεργασμένες εικόνες, ενισχύοντας αισθήματα δυσαρέσκειας, αυτοκριτικής και άγχους.
Κι όμως, η ομορφιά δεν είναι στάνταρ, ούτε γραμμική. Δεν είναι φίλτρο. Είναι τρόπος να σταθείς μέσα στον χώρο, να υπάρξεις με το σώμα και το βλέμμα σου χωρίς να απολογείσαι. Και ναι, αυτό είναι πιο δύσκολο από το να ακολουθήσεις το trend των curtain bangs ή της ροδακινί σκιάς.
Η “ατέλεια” είναι το πιο γοητευτικό σου σημείο
Υπάρχει κάτι το ακαταμάχητο στον άνθρωπο που δεν προσπαθεί να είναι κάτι άλλο. Είναι αυτό το “κάτι” που δεν μπορείς να περιγράψεις, που συχνά το μεταφράζεις ως γοητεία και όχι ως ομορφιά. Ίσως μια μικρή ασυμμετρία στο πρόσωπο, μια φακίδα, μια ρυτίδα που δεν προσπάθησε ποτέ να κρυφτεί.
Η καθηγήτρια Nancy Etcoff, ειδική στη ψυχολογία της ομορφιάς στο Harvard, τονίζει ότι η αντίληψή μας για το τι θεωρείται ελκυστικό επηρεάζεται από την αυθεντικότητα και όχι από την τελειότητα. Με λίγα λόγια, το να είσαι ο εαυτός σου είναι πιο ισχυρό από το να είσαι “τέλειος”.
Μπορείς να είσαι όμορφος χωρίς να είσαι “όμορφος”
Η κοινωνία μας έχει επενδύσει υπερβολικά πολλά στην εξωτερική εμφάνιση. Σύμφωνα με την Statista, η παγκόσμια αγορά ομορφιάς και προσωπικής φροντίδας προβλέπεται να δημιουργήσει έσοδα ύψους 677,19 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ το 2025. Όλο αυτό σημαίνει κάτι: υπάρχει κέρδος στο να νιώθουμε ανεπαρκείς.
Αλλά δεν χρωστάμε σε κανέναν να είμαστε “όμορφοι” με την έννοια που μας δείχνουν οι διαφημίσεις. Αν θέλεις να βάφεσαι για να νιώσεις καλύτερα, ναι, κάν’ το. Αν δεν θέλεις να ξαναδείς μάσκαρα μέχρι τα βαθιά γεράματα, επίσης τέλεια. Αρκεί να είναι δική σου η επιλογή.
Η ελευθερία είναι ομορφιά. Το να μπορείς να είσαι όπως πραγματικά νιώθεις, χωρίς να πατάς check σε κάθε νέο “esthetic” είναι το ζητούμενο. Η πιο επικίνδυνη τάση είναι η ιδέα ότι το σώμα μας πρέπει να είναι σε διαρκή “βελτίωση”. Εφαρμογές fitness, trackers, διατροφικά πρωτόκολλα, επεμβάσεις που βαφτίζονται self–care. Κάπου εκεί ξεχνάμε ότι το σώμα δεν είναι πρόβλημα προς επίλυση.
Κι αν σε κάποιο καθρέφτη νιώσεις πως κάτι “δεν σου αρέσει”, θυμήσου: μπορεί να φταίει ο καθρέφτης. Ή το φως. Ή η κοινωνία. Ή το ότι απλά είσαι κουρασμένος/η. Μην βιαστείς να φτιάξεις κάτι που δεν είναι χαλασμένο.
Όσο κι αν είναι δύσκολο να το θυμάσαι κάθε μέρα, η πραγματική ομορφιά δεν χρειάζεται validation. Δεν ανεβαίνει με likes, ούτε μειώνεται με ένα κακό πλάνο. Είναι κάτι που νιώθεις.
