Μια δερματολόγος κάνει την ευχή να μείνουμε για πάντα νέοι και μοναδικοί αλλά όχι περίεργα παρόμοιοι…
Με την εξέλιξη της φαρμακολογίας και της ιατρικής γενικότερα επιτεύχθηκαν πολλές αλλαγές τόσο στο προσδόκιμο της διάρκειας της ζωής, όσο και στη διατήρηση της νεανικότητας της εικόνας. Η επανάσταση της τεχνολογίας, εξάλλου, μας βοήθησε να ζούμε πιο πολύ και πιο ποιοτικά. Ας δούμε τα βήματα και τις μεθόδους της ιατρικής αισθητικής αποκατάστασης.
Η πλαστική χειρουργική με το χειρουργικό lifting προσώπου και τη βλεφαροπλαστική έδωσε και δίνει μεγάλα αποτελέσματα στην εικόνα με την αποκοπή και απομάκρυνση των χαλαρωμένων ιστών του περιγράμματος, του λαιμού, καθώς και της περιοφθαλμικής ζώνης.
Τα χημικά peelings αρχικά και τα Laser λίγο αργότερα συμπλήρωσαν το αποτέλεσμα, αποκαθιστώντας την κατεστραμμένη επιδερμίδα από τη φωτογήρανση.
Η χρήση του λίπους για την πλήρωση των χαμένων όγκων του προσώπου και αργότερα η δημιουργία έτοιμων προσθετικών υλικών, όπως αυτών του κολλαγόνου αρχικά και του υαλουρονικού οξέος στη συνέχεια, έδωσαν μια ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στη δημιουργία της νεανικής εμφάνισης. Τέλος, η μεγάλη επανάσταση ολοκληρώθηκε με τη χρήση της βοτουλινικής τοξίνης (BOTOX-DYSPORT), ώστε να αποκατασταθεί η μυϊκή ισορροπία των μιμικών μυών του προσώπου και του λαιμού και να ξαναγυρίσει ο νεανικός δυναμισμός στην έκφραση.
Σταδιακά τελειοποιήθηκαν οι μέθοδοι, τόσο οι χειρουργικές όσο και οι ενέσιμες. Επινοήθηκαν λιγότερο επεμβατικές τεχνικές με τη χρήση ειδικών μηχανημάτων, λιγότερο τραυματικά οξέα για τα peelings, μέθοδοι σύσφιξης μέσω ραδιοσυχνοτήτων και υπερήχων, ηπιότερες φωτεινές πηγές, όπως τα Led, Fraxional τεχνικές για συντομότερο χρόνο ανάρρωσης, αυτόλογα εμφυτεύματα και μεσοθεραπείες με PRP (τα δικά μας αιμοπετάλια), μεσοθεραπευτικά υλικά σε τεράστια γκάμα, νήματα θεραπευτικά και χειρουργικά και τέλος τα boosters -ειδικές ενέσιμες γέλες- για την αναζωογόνηση των ιστών.
Όλα αυτά ακούγονται ιδιαίτερα ευοίωνα για την «αιώνια» νεανικότητα. Όμως, κοιτάζοντας γύρω μου τα «θεραπευμένα» πρόσωπα, κάτι με ξαφνιάζει. Περίμενα κάτι διαφορετικό.
Ίσως κάτι πιο κομψό, πιο κοντά στο αρχέτυπο.
Με τρομάζει η ομοιομορφία, η απάλειψη κάθε προσωπικού στοιχείου, που παραπέμπει στη μοναδικότητα ενός εκάστου. Ο πόθος μου ήταν να μείνουμε «για πάντα νέοι». Νέοι, όχι περίεργα παρόμοιοι. Οι σχεδόν πανομοιότυπες εικόνες μου φέρνουν ολοένα και πιο πολύ στο νου τα ανθρωπάκια του Γαΐτη. Όλα ίδια στη σειρά. Νομίζω πως ζωγράφισε έναν εφιάλτη του ο καλλιτέχνης…
Η αισθητική παρέμβαση έχει δυο δρόμους:
1. Τη θεραπευτική προσέγγιση, η οποία βασίζεται στη διέγερση και υποβοήθηση των αυτόλογων θεραπευτικών μηχανισμών μέσω της δημιουργίας ενός εξατομικευμένου «πατρόν» πάνω στο οποίο ο οργανισμός θα παράξει συνδετικό ιστό, αποκαθιστώντας χαλάρωση και ελλείμματα, ώστε οι όποιες προσθήκες ξένων υλικών να είναι όσο το δυνατόν μικρότερες,
2. Την κατά κύριο λόγο προσθετική διαδικασία, η οποία βασίζεται στην αποκατάσταση μέσω της αύξησης των όγκων του υποδόριου ιστού του προσώπου, ώστε να «τεντώσουν» η επιδερμίδα και το χόριο πάνω από το διογκωμένο υποδόριο.
Οι τεχνικές που προφανώς ακολουθούνται επαναλαμβάνονται σε όλους πανομοιότυπα με αποτέλεσμα μια παράξενη ομοιομορφία.
Οι ασθενείς τακτικά εθίζονται στη χρήση των προσθετικών υλικών και επανέρχονται όλο και τακτικότερα στα ιατρεία, ζητώντας κι άλλη έγχυση, συνήθως στα πιο διογκωμένα σημεία του προσώπου, κυρίως στα χείλια και τα ζυγωματικά.
Ένα άλλο ζήτημα που θα ήθελα να θίξω είναι οι φυλετικές ανθρωπομετρικές παράμετροι. Δεν υπάρχει ανθρώπινη φυλή με μεγαλύτερο άνω χείλος. Ας λαμβάνονται υπόψιν κάποια βασικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Ζούμε στη Μεσόγειο. Είμαστε μεσογειακοί. Δεν έχουμε διογκωμένα μήλα, όπως οι Σλάβοι και οι Μογγόλοι. Φυσικά και θα αποκαταστήσουμε την ηλικιακή απώλεια ιστού του ζυγωματικού, χωρίς όμως να μετατρέψουμε τη χαμηλότερη συνήθως σε ύψος μελαχρινή Μεσογειακή γυναίκα σε ιδιότυπη κυρία Σλαβικής καταγωγής.
Θα είναι πολύ αρτιότερη η εικόνα του ασθενούς μας αν υπάρξει εξατομίκευση στην επιλογή της θεραπείας και κυρίως στον τρόπο χρήσης των υλικών, ο οποίος θα πρέπει να είναι πάντα σύμφωνος με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις πραγματικές ανάγκες του ασθενούς μας. Αν ο ασθενής προβάλει απαιτήσεις οι οποίες θα τον μεταμορφώσουν σε κάποιον άλλο, η προσωπική μου άποψη είναι να αποφεύγονται οι καθ’ υπόδειξη θεραπείες, διότι συνήθως καταλήγουν σε παράξενες εικόνες που δεν ωφελούν ούτε τον ασθενή μας ούτε εμάς.
Η επιτυχημένη αισθητική αποκατάσταση λαμβάνει πάντα υπόψιν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσώπου και τις εκφράσεις που χαρακτηρίζουν τον ασθενή, ώστε να δημιουργηθεί η απόλυτα εξατομικευμένη προσέγγιση. Σήμερα η ιατρική δρα όλο και πιο εξατομικευμένα και αυτός είναι πιστεύω ένας από τους κυρίους λόγους των μεγάλων επιτευγμάτων της.
Εύχομαι και ταυτόχρονα συνιστώ οι θεραπευτικές μας προσεγγίσεις να έχουν απόλυτα προσωπικό χαρακτήρα, ώστε να αρχίσουμε να βλέπουμε μοναδικά πρόσωπα με νεανικότητα και δυναμισμό.
