10 ελάχιστα γνωστές φυσικές σπιτικές θεραπείες από την Αρχαία Ελλάδα

Οι σπιτικές θεραπείες της Αρχαίας Ελλάδας χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για τη θεραπεία ασθενειών και ιατρικών καταστάσεων στη σύγχρονη εποχή, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας The Greek Reporter.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το να αρρωσταίνουν από ασθένειες ήταν μια μορφή τιμωρίας από τους θεούς για κάτι που έκαναν ή δεν έκαναν. Στην πραγματικότητα, αυτή η νοοτροπία παρέμεινε αληθινή έως ότου ο κλασικός Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης μετατόπισε τις απόψεις της αρχαίας ελληνικής ιατρικής από την πνευματικότητα στην επιστημονική λογική.

Ελαιόδεντρα: αρχαία ελληνική θεραπεία για την αντιμετώπιση της ακμής και την προστασία του δέρματος

Οι Έλληνες ισχυρίζονται ότι τα πρώτα ελαιόδεντρα φύτρωσαν στην Ελλάδα όταν η θεά Αθηνά φύτεψε έναν σπόρο στο έδαφος, ο οποίος αμέσως φύτρωσε και έγινε ένα όμορφο ελαιόδεντρο. Οι αρχαίες Ελληνίδες βρήκαν πολλές φυσικές θεραπείες από τις ελιές, όπως η χρήση του ελαίου για να προστατεύσουν το δέρμα τους από τις βλάβες που προκαλούνται από τον ήλιο και η σύνθλιψη των φύλλων των ελαιόδεντρων για να φτιάξουν μια πάστα προσώπου ως μάσκα για το δέρμα. Η μάσκα βοηθούσε στη θεραπεία της ακμής και άλλων δερματικών ερεθισμών.

Ντομάτες για την πρόληψη του καρκίνου του προστάτη

Ίσως όχι τόσο αρχαία, αλλά ήδη από τον 15ο αιώνα περίπου, οι Έλληνες πίστευαν ότι η κατανάλωση μιας ντομάτας την ημέρα θα μείωνε τις πιθανότητες των ανδρών να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη. Σίγουρα μια συμβουλή που αξίζει να σημειωθεί.

Παντζάρια για την αναιμία

Δεδομένου ότι το παντζάρι έχει μεγάλη ποσότητα σιδήρου, οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία της αναιμίας και άλλων συναφών παθήσεων του αίματος. Έτρωγαν τακτικά παντζάρια και έπιναν φρέσκο χυμό παντζαριού για να βοηθήσουν στην αύξηση των επιπέδων των ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Μέντα για ανακούφιση από την ημικρανία, συμβολή των αρχαίων Ελλήνων σε μια πολύ συχνή ασθένεια

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν τη μέντα μόνο ως αρωματοθεραπεία λόγω του φρέσκου χαλαρωτικού αρώματός της, αλλά χρησιμοποιούσαν επίσης τη μέντα για την ανακούφιση από τις ημικρανίες αλλά και για την ανακούφιση από τους πόνους του στομάχου.

Αλκοόλ, μέλι και κανέλα Θεραπείες για το κρυολόγημα και τη γρίπη

Οι αρχαίοι Έλληνες κατανάλωναν ένα αλκοολούχο ποτό που ονομαζόταν τσίπουρο. Πρόσθεταν λίγη κανέλα και μέλι για να απαλύνουν τα συμπτώματα του κρυολογήματος και της γρίπης. Αυτό εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα σε ορισμένα νοικοκυριά.

Τριγωνέλλα για αναπνευστικές παθήσεις και διαβήτη

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά το βότανο που είναι γνωστό ως τριγωνέλλα ως μέρος της ζωοτροφής των βοοειδών τους για να βοηθήσουν στην τόνωση της πέψης των βοοειδών και των αλόγων τους.

Ο σοφός και καινοτόμος Ιπποκράτης είδε και άλλες χρήσεις για αυτό το βότανο και ενθάρρυνε τη χρήση της τριγωνέλλας για τη θεραπεία αναπνευστικών προβλημάτων όπως ο βήχας και η φυματίωση. Αναφέρεται επίσης ότι η τριγωνέλλα χρησιμοποιούνταν επίσης για τη θεραπεία σπάνιων περιπτώσεων διαβήτη στην αρχαιότητα.

Μάραθο για την απώλεια βάρους και τον πόνο στις αρθρώσεις, Για την καλή φυσική κατάσταση από τους Αρχαίους Έλληνες

Οι αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν το μάραθο ως ένα φυσικό αποχρεμπτικό που χρησιμοποιούνταν για την καταπολέμηση του ενοχλητικού βήχα. Λαμβανόταν επίσης με τη μορφή βοτανικού τσαγιού, όπου βοηθούσε στην ενίσχυση της απώλειας βάρους, στην ανακούφιση από κράμπες και σε θεραπεία για μυϊκούς και αρθρικούς πόνους.

Κύμινο για κολικούς

Το κύμινο ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή και πλεονεκτικά μπαχαρικά για μαγείρεμα στην αρχαία Ελλάδα. Το μάσημα των σπόρων κύμινου χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του σχηματισμού μετεωρισμού μετά την κατανάλωση πιάτων με φασόλια και οι σπόροι θεωρούνταν ένα από τα πιο αποτελεσματικά πεπτικά βοηθήματα στην αρχαιότητα.

Λιναρόσπορος για τη μείωση της χοληστερόλης

Χρησιμοποιήθηκε τόσο συχνά στην αρχαιότητα όσο και στις σύγχρονες μέρες, ο λιναρόσπορος βοηθά στην πέψη και στη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης και ήταν ένα αγαπημένο συνταγογραφούμενο θεραπευτικό των αρχαίων Ελλήνων γιατρών.

Χρένο για λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος

Χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για να βοηθήσει στην πρόληψη ασθενειών, κατά τη διάρκεια των κρύων χειμερινών μηνών, οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν χρένο για να απαλλαγούν από το υπερβολικό φλέγμα στους πνεύμονες και το αναπνευστικό σύστημα, όπως τα ιγμόρεια.